![[Lé]](http://4.bp.blogspot.com/-PksgoWV6BnA/TxngF_EFuDI/AAAAAAAAARk/k3san1xz4bs/s1600/header.jpg)
Eindelijk, eindelijk heb ik afgerekend met het gedrocht uit mijn verleden. Een gedrocht van 44.13. Minuten en seconden. Het hele jaar was ik al bezig het te verslaan, maar vaak bleek het vergeefs.
Maar toen werd het gister, 28 december 2008. De laatste kans om het gedrocht eindelijk een les te lezen. En dat langs de kade van de Dobbe bij Nootdorp. Ondanks de vorst van afgelopen nachten en dagen, organiseerde de ijsvereniging hun maandelijkse evenement. En ik had mijn zinnen (die de les zouden gaan vormen) daarop gezet, want ik zou immers in 2008 mijn persoonlijk record op de 10 kilometer verbreken, of op zijn minst een stukje korter hebben gemaakt.
En toen werd het gister, 28 december 2008. Voor mij de laatste kans op toch nog een eindejaarsoverwinning. En ik was goed. Ik was geweldig. Ik heb het gedrocht met huid en haar verpulverd en opgevreten. Het gekke is, dat ik 's ochtends niet het geringste vermoeden had, dat het wel eens zou kunnen gebeuren. Pijntjes her en der en zware maaltijden met kerst doen vaak geen goed, met andere woorden: mijn excuses voor een wederom falen, had ik al reeds verzonnen.
Het ís gister, 28 december 2008. In mijn kop maalt de gedachte dat dit de laatste kans is van 2008. Tijdens het warmlopen voel ik de kleine pijntjes wegebben. De kerstmaaltijden blijken al verteerd en het plasje kan ik twee minuten voor de start nog net even lekker kwijt. Zelfs het weer blijkt (ondanks de vorst) mee te werken, kortom: geen enkele reden om te falen. En gelukkig, ik voel me goed, ik voel me geweldig. Het lopen gáát geweldig.
Uiteindelijk vermorzel ik het gedrocht dat stamt uit oktober 2004. Drieënvijftig seconden schop ik eraf en het valt! Het vier jaar oude gedrocht is eraan! Eindelijk! Het nieuwe gedrocht staat op 43.20. Minuten en seconden. Ik hoop dat deze zich sneller gewonnen geeft.
Maar toen werd het gister, 28 december 2008. De laatste kans om het gedrocht eindelijk een les te lezen. En dat langs de kade van de Dobbe bij Nootdorp. Ondanks de vorst van afgelopen nachten en dagen, organiseerde de ijsvereniging hun maandelijkse evenement. En ik had mijn zinnen (die de les zouden gaan vormen) daarop gezet, want ik zou immers in 2008 mijn persoonlijk record op de 10 kilometer verbreken, of op zijn minst een stukje korter hebben gemaakt.
En toen werd het gister, 28 december 2008. Voor mij de laatste kans op toch nog een eindejaarsoverwinning. En ik was goed. Ik was geweldig. Ik heb het gedrocht met huid en haar verpulverd en opgevreten. Het gekke is, dat ik 's ochtends niet het geringste vermoeden had, dat het wel eens zou kunnen gebeuren. Pijntjes her en der en zware maaltijden met kerst doen vaak geen goed, met andere woorden: mijn excuses voor een wederom falen, had ik al reeds verzonnen.
Het ís gister, 28 december 2008. In mijn kop maalt de gedachte dat dit de laatste kans is van 2008. Tijdens het warmlopen voel ik de kleine pijntjes wegebben. De kerstmaaltijden blijken al verteerd en het plasje kan ik twee minuten voor de start nog net even lekker kwijt. Zelfs het weer blijkt (ondanks de vorst) mee te werken, kortom: geen enkele reden om te falen. En gelukkig, ik voel me goed, ik voel me geweldig. Het lopen gáát geweldig.
Uiteindelijk vermorzel ik het gedrocht dat stamt uit oktober 2004. Drieënvijftig seconden schop ik eraf en het valt! Het vier jaar oude gedrocht is eraan! Eindelijk! Het nieuwe gedrocht staat op 43.20. Minuten en seconden. Ik hoop dat deze zich sneller gewonnen geeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten