[varia] De eerste dozen staan gepakt

En zo is het maar net. Het moet maar eens afgelopen zijn met dat gelul en er moet gewoon eindelijk een definief akkoord afgegeven worden. Maar... onze geldverstrekker mist nog een bepaald document die de gemeente zou moeten hebben (algemene voorwaarden omtrent de erfpacht, of zo). Zou moeten, maar die hebben ze dus niet en voor 1 mei moet alles rond zijn. Waarom verzinnen ze dat 3 dagen voor de deadline!?!? Stress! Volgens zowel de hypotheker als de makelaar moeten we ons geen zorgen maken, want financieel is het verder wel allemaal goed. Daar houden we ons dan maar aan vast.

We hebben besloten onze kleine kamer in te richten als gevulde-dozen-opslagplaats. We hebben de grote eiken kast eruit gemikt en dáár kwam al een hoop rommel uit, laat staan voor de rest van het huis. Het kleine kamertje wordt te klein, denk ik.

Nieuwe auto (Nissan Micra, waarvan je er ineens heel veel van ziet rijden op de openbare wegen. Allerlei verschillende kleuren en bouwjaren....), nieuw huis en daar past een nieuwe baan ook wel bij. Dat gaat dus helemaal goed komen, want ik ben aangenomen bij de Gall & Gall. Eerst een prettig gesprek, waarin mijn jaren als trouwe hulp goed van pas kwamen en op juiste waarde werden geschat door de personen tegenover mij. Ik mocht terugkomen voor een test en op basis daarvan een tweede gesprek. Eerst mocht ik een test thuis maken waarin mijn kwaliteiten en mijn aandachtspunten naar boven kwamen drijven in een persoonlijkheids- en competentieraportage. De resultaten kreeg ik pas te horen en te zien bij dat gesprek, dus zou voor mij duister blijven. In Beverwijk mocht ik een soort IQ test maken. Ik ben een genie, maar dat wist ík natuurlijk al, maar nu kon ik met die uitslag ook bij Els langskomen, had ik er eindelijk bewijzen voor.

Een samenvatting van mijn persoonlijkheid (mocht je ergens vraagtekens bij hebben, dan ken je me toch niet goed genoeg: de test bewijst het): veerkrachtig, ambivert, onderhandelend, evenwichtig, geduldig, schenkt anderen makkelijk vertrouwen en tactloos. Ik voel me binnenstebuiten gekeerd. Daar kwamen wat competenties naar boven drijven, of juist het gebrek daaraan, en op basis daarvan wordt een geschikte filiaalmanager gezocht die mij op de werkvloer gaat begeleiden. Na ongeveer 9 maanden zal ik mijn slijtersvakdiploma gehaald hebben en ben ik slijter en klaar voor een eigen filiaal. Een ambachtelijk beroep, waarin ik mensen adviseer en help wat euro's lichter te worden. En dat allemaal face-to-face. Terug op het oude nest.

Maar nu wil ik vooral naar mijn nieuwe nest in de Brederodestraat...nog een kleine 3 weekjes...

[varia] Droom en werkelijkheid

Mijn ideale zondag 20 april 2008:
Eindelijk weer eens heerlijk wakker geworden voor de wekker: een teken dat ik genoeg en rustig geslapen heb. Om half negen (8.30) kwamen Arie en Mariyanto mij ophalen om een loopie te doen in Leiden, bij de Leidse Road Runners Club. Voor ons alledrie stond een 10 kilometer op het program en we waren er klaar voor.

Eenmaal aangekomen was het nog lekker rustig, maar gaandeweg naar het startmoment werd het toch gezellig druk en sfeervol, zowel qua lopers als qua bezoekers. Om precies half elf (10.30) werd het startschot gegeven en weg waren we voor een toptijd. Het weer was geweldig, lekkere zon en voor het eerst dit jaar in korte broek en korte mouwen gelopen. Ik kon lekker aanhaken bij een groepje en kon dat tempo lekker bijbenen. Na het eerste rondje van 7 kilometer (30,28) voelde ik dat er nog meer inzat en kon nog iets versnellen de laatste 3 kilometer. Voor het eerst ben ik mijn schoonvader voorgebleven. Ook Yanto heeft weer binnen het uur zijn 10 kilometer afgelegd. Chapeau!

Daarna was het tijd voor de voetbalontknoping. Met een schuin oog op het wielrennen op tv, hoorde ik via de radio Ajax al snel op voorsprong komen en verder ook niet meer in de problemen. Maar Ajax was natuurlijk afhankelijk van PSV, of liever gezegt: Vitesse. Gelukkig had Vitesse een briljante Santi Kolk in huis die twee keer het net wist te vinden! Wat PSV vorig jaar deed, lukte Ajax nu: landskampioen op doelsaldo. Na drie jaar PSV is nu eindelijk Ajax weer eens de beurt! Hulde!

Na de spannende ontknoping bij het voetbal, was er gelijk nog een spannende ontknoping van het wielrennen (Amstel Gold Race). In de laatste kilometers waren nog twee nederlanders kansrijk voor de overwinning. Prachtige finale met een ijzersterke Thomas Dekker die zijn acht medevluchters verraste met een demarrage net voor de Cauberg waar de finish op gekalkt was. Prachtig, een nederlander die in eigen huis een klassieker wint. De laatste die dat deed was Erik Dekker. Geweldig!

Hoe het echt ging op zondag 20 april 2008:
Kutwekker! Gister natuurlijk te laat gaan slapen na een vermoeiende rit uit Nieuw-Buinen en teveel afleveringen Southpark. De wekker rukte me uit mijn slaap met de mededeling dat ik op moest staan. Om half negen (8.30) kwamen Arie en Mariyanto mij ophalen om een loopie te doen in Leiden, bij de Leidse Road Runners Club. Voor ons alledrie stond een 10 kilometer op het program.

Eenmaal aangekomen was het nog lekker rustig, maar gaandeweg naar het startmoment werd het toch wat drukker, althans qua lopers, qua toeschouwers alleen wat verdwaalde hondenuitlaters en wandelaars. Om precies half elf (10.30) werd het startschot gegeven en weg waren we voor een toptijd. Het weer was geweldig, lekkere zon en voor het eerst dit jaar in korte broek en korte mouwen gelopen. Ik kon op mijn tandvlees aanhaken bij een groepje, maar dat tempo was net even te hoog. Na het eerste rondje van 7 kilometer (30,28) voelde ik dat mijn benen helemaal vol waren gelopen door mijn inspanningen de eerste kilometers en besloot ik uit te stappen. Arie en Yanto hebben de 10 kilometer wel gewoon uitgelopen. Chapeau!

Daarna was het tijd voor de voetbalontknoping. Met een schuin oog op het wielrennen op tv, hoorde ik via de radio Ajax al snel op voorsprong komen en verder ook niet meer in de problemen. Maar Ajax was natuurlijk afhankelijk van PSV, of liever gezegt: Vitesse. Jammer genoeg had Vitesse een falende Santi Kolk in huis die twee keer het net niet wist te vinden... Natuurlijk prikt PSV er wel eentje in en uit was het met de spanning. Kut!

Na de anti-climax bij het voetbal, was er gelukkig nog een spannende ontknoping van het wielrennen (Amstel Gold Race). In de laatste kilometers waren nog twee nederlanders kansrijk voor de overwinning. Prachtige finale met een ijzersterke Italiaan (Cunego) die zijn acht medevluchters erop legde in de sprint op de Cauberg waar de finish op gekalkt was. Jammer dat Thomas Dekker niet nog een verrassende demarrage in huis had. Balen!

Zo zie je maar dat droom en werkelijkheid erg ver uit elkaar kunnen liggen.
Deze droom komt gelukkig wél uit: 

 

[varia] Het hoge woord...

...is eruit.

Ik zat er al wat daagjes tegen aan te hikken, een beetje schijterd ben ik wat dat betreft wel. Het blijft moeilijk om aan te geven dat je niet je draai kan vinden in bepaalde werkzaamheden binnen het bedrijf, zeker zo'n heel klein bedrijf als waar ik nu werk. Ik weet het: het was ook niet de eerste keer dat ik zoiets moest melden aan mijn leidinggevende, maar dit was toch anders.

Maar zoals gezegd: het hoge woord is eruit. Ik heb eerlijk aangegeven dat de werkzaamheden niet helemaal op mijn lijf geschreven zijn (helemaal niet zelfs) en dat ik erg zenuwachtig en onzeker was daarover. Dat is dus helemaal niets voor mij, die twee eigenschappen, maar wat doe je eraan? Nou, opzien tegen een gesprek en uitzien naar een andere baan.

Het gesprek viel achteraf alles mee. Jacq nam rustig de tijd voor me en hoorde mijn verhaal aan. Door de onzekerheid sluipen er slordigheden in mijn werk en die krijg ik er niet uit: het zijn allemaal van die 'oh ja' momenten: alsof je het antwoord op een vraag eigenlijk dus wel wist. Gelukkig had Jacq dit alles ook door en zij was blij dat ik het heb aangegeven.

De andere baan wordt ook spannend: maandag heb ik een gesprek bij de Gall & Gall. Ik heb naast mijn studie jarenlang als winkelhulp in de winkel gestaan (eerst bijvullen en afrekenen, later bijvullen en afrekenen en adviseren en bestellen) en heb het daar altijd erg naar mijn zin gehad. Face-to-face contact werkt voor mij toch het best. Nu ga ik een gesprek aan voor de functie als aankomend filiaalmanager in de regio Den Haag. Dat aankomend wil zeggen dat ik na verloop van tijd (ongeveer negen maanden) promoveer tot filiaalmanager. Heb ik toch een eigen toko te runnen, maar dan met alcohol.

Verder hebben Els en ik met de makelaar en notaris afgesproken dat vrijdag 16 mei de sleuteloverdracht plaats gaat vinden van ons nieuwbakken huis! Zo, ook dat is eruit...

[varia] Vreugde en verdriet

Dat vreugde en verdriet dicht bij elkaar kunnen liggen werd deze week haarfijn duidelijk.

Mijn tante had vorige week zaterdag ochtend een hersenbloeding gehad. Maandag kreeg ik een sms van mijn oudste zus dat het een aflopende zaak was, omdat er nog een bloeding overheen was gekomen en dat de artsen niets meer voor haar konden doen, het kon een paar uur duren, maar ook een paar dagen. Half vijf werd ik gebeld door mijn jongste zus dat tante Erna was overleden...kut... Zo sta je vrijdagavond te rocken bij Anouk in het Gelredome, zo ben je er maandagavond niet meer...hoe snel kan het gaan? Kwart voor vijf werd ik gebeld door de makelaar, we hadden een tegenbod gekregen en daarmee dus officieel in onderhandeling met de verkoper van het huis dat wij graag wilden hebben. Dat is natuurlijk onwijs goed nieuws, maar echt te juichen stond ik niet. 's Avonds een gebroken vader aan de lijn gehad, die het verlies van zijn oudste zus nog niet kon bevatten, ik brak zowat in tweeën.

Dinsdagochtend zou Els ons tegenbod doorgeven aan de makelaar, zo gezegd, zo gedaan, maar reactie liet weer redelijk lang op zich wachten, omdat de verkoper nogal moeilijk te bereiken was. 's Avonds tijdens mijn wekelijkse voetbaltraining werd ik onderbroken door mijn lieftallige vriendin, omdat de verkoper op een bedrag was gaan zitten die wij in ons hoofd hadden...overeenstemming, en dus is (onder voorbehoud van financiering) het huis bijna van ons!

Vrijdag ben ik met mijn op een-na-oudste (of op een-na-jongste, ligt eraan hoe je het bekijkt) zus en Els naar de condoleance geweest. Daar trof ik een verslagen gezin aan, die stoicijns handjes gaven en goedbedoelde woorden in ontvangst namen. Ik kwam niet verder dan 'gecondoleerd' en 'sterkte aankomende tijd'. Ik heb er verder geen woorden voor... Ik kon me redelijk goed houden, totdat ik Kees zag. Ik heb hem nog nooit zien huilen, maar nu...logisch, en nu brak ik wel. En gaat 'ie me nog met het huis feliciteren ook. Bedankt.

Zaterdag was de dienst en crematie, daar kon ik niet bij zijn. Cin en linds zijn daar geweest, zodat de afgevaardiging van ons gezin gelijkwaardig verdeeld was. Ik heb gehoord dat het een mooie dienst was, Erna-waardig. Ik ben er veel met mijn gedachten bij geweest, maar wist dat Kees en mijn moeder in goede handen waren bij mijn zussen.
Ikzelf ben met Els naar de hypotheker geweest. De financiering moet volgens hem geen probleem worden en het kan met een paar weken geregeld zijn. Maar wat een verschillende vormen heb je allemaal, ongelofelijk. Verder nog naar de doe-het-zelf winkels geweest, en alvast een badkamermeubel en een garderobekast besteld.

's Avonds was de 90's Revival. Daar zou ik niet zijn, want het oorspronkelijke plan was dat ik op een familiefeest zou zijn, maar daar kwam iets tussen... Ik had liever een feest gehad. Nu kon ik wegens een late afzegging alsnog opdraven als plaatjes draaier en het was leuk en druk. En eindelijk had ik een fan! Ik lig nog in de markt, een kleine markt, maar het is er wel één! Helaas voor haar ben ik reeds bezet...en zij wat aangeschoten, ze wist vast niet wat ze zei. Maar grappig was het wel: de lieverd schatte me 21. Bedankt.

Vandaag langs ons aanstaande huis gelopen en we hadden geluk: de vorige bewoners waren er, en we konden dus even een kijkje nemen. Het zag er nog steeds cool uit en hebben beiden geen spijt van onze aankoop. Ik weet zeker dat het voor de aankomende jaren ons paleisje zal zijn. Veel opknap werk hoeft er niet gedaan te worden en dat is wel zo lekker, ik ben rechts, maar heb twee linker handen wat klussen betreft, en dat is geen gelukkige combinatie. Morgen gaan we het voorlopige koopcontract tekenen...spannend!

Dus wat hebben we geleerd: geniet van het leven, het kan zo over zijn, zonder dat je er erg in hebt, maar de rest van de familie en vrienden wel. Doe de dingen die je moet, maar doe vooral de dingen die je wilt.