[juul] Toekomst muziek

Gup: Papa, wat zijn die lichtjes in de lucht?
Ik: Dat zijn sterren.
Gup: Wat zijn dat?
Ik: Dat zijn eigenlijk allemaal een soort zonnen.
Gup: Waarom zijn ze zo klein?
Ik: Omdat ze zo ver weg van ons vandaan zijn.
Gup: Hoever?
Ik: Heel ver weg.
Gup: Tien kilometer?
Ik: Nou, wel iets meer dan tien kilometer. Wel miljoenen kilometers ver weg. Dat kan je je niet voorstellen.
Gup: Hoe ver is dat dan, papa?
Ik: Tientallen lichtjaren noemen ze dat.
Gup: Wat is een lichtjaar?
Ik: Dat is de afstand die het licht aflegt in één jaar tijd.
Gup: En hoeveel is dat dan, papa?
Ik: Dat weet ik niet precies, dat zal ik even op moeten zoeken.
Gup: Waarom?
Ik: Ik weet niet alles...

En daar flikker ik van mijn voetstuk. Ik ben benieuwd wanneer dat moment gaat plaatsvinden. Tot die tijd, zal ik de stoere papa zijn, die sterker is dan alle andere papa's en die altijd alle vragen kan beantwoorden. In januari is het zover, dan begint mijn leven als papa. De eerste goede daad (behalve dan dé daad...) heb ik al gedaan: een bandshirt gekocht.

[concert] Oude helden | Metallica / Korn / Slipknot

Rijkhalsend heb ik uitgekeken naar het rondreizende festival dat Sonisphere heet. Binnen mijn vriendenkring was ik de enige, wat dan wel weer jammer was...

DOWN Na mijn auto op de eerste de beste parkeerplaats geprakt te hebben, moest ik nog een kleine 20 minuten wandelen naar het terrein. Ik was laat dus geen rij en kon direct mijn PET-flesje Coca Cola wegflikkeren, want de sponsor Coca Cola(!!) duldde geen concurrentie. Ik had het kunnen weten... Wat ik minder vermoedde was dat het festivalmuntje aan hevige, hardnekkige inflatie onderhevig is, want je moet er nu alweer 2,40 euro voor neertellen. Met welgeteld vier muntjes in mijn broekzak verkende ik het terrein. Vele eettentjes, een crossmotorpark, een imponerend podium en een festival markt, die ze liefkozend 'Festival Fair' noemde. De eerste band, Down, kon mij niet bekoren, maar dat had ik niet verwacht. Ook jammer was de wind, ik hoopte dat die in de loop van de avond zou afnemen en het geluid minder zou beïnvloeden.

KORN Na het optreden van Down, voelde ik me ook een beetje down: door hun muziek, het gebrek aan kwaliteit van het geluid en het feit dat ik helemaal alleen was tussen 50.000 wildvreemden. Gelukkig mocht ik met Jeroen en Laura en consorten 'hangen' en namen ze mij op als ware een verschoppeling in een boze, enge buitenwereld. Met een te smerig broodje frikandel (door een teveel aan mayo) naar Korn zitten luisteren. Nee, ook deze band is niet aan mij besteedt, zijn ze nooit geweest overigens. De kwaliteit van het geluid bleef ook gebrekkig.

SLIPKNOT Na wat slap geouwehoer over van alles en nog wat begon Slipknot. Ik heb deze band in november nog gezien en was zeer onder de indruk. Ook nu weer was het fantastisch. De nummers waren goed gekozen (snelle harde nummers), de drumpartijen indrukwekkend (The blister exists) en Corey Taylor goed bij stem. Door de wind klonk het allemaal niet zo strak als in de HMH destijds, maar ik had het voor geen goud willen missen. Eén van mijn favoriete bands op dit moment.

METALLICA Om deze oude helden draaide de dag allemaal. Inmiddels had ik me verzoend met het belabberde geluid, maar ik kon het de geluidsjongens niet eens kwalijk nemen; de wind was te vervelend. Metallica organiseerde dit feest allemaal en doen nog een paar plaatsen aan met dit rondreizende gezelschap. En ze kunnen het nog: rocken...nee: ROCKEN!!! Ze lopen al bijna tegen de 50, maar ze spelen met nog steeds veel bezieling en plezier en straalt van het podium. Dat merk je zelfs als je 150 meter bij dat podium vandaan staat. Goede set (op Nothing else matters na, die hoeft van mij echt_niet meer), vuurwerk, vlammenwerpers, solo's. Alles present.

Nog een groot nadeel van buiten festivals: vechtpartijtjes en dronken lorren die denken dat ze leuk zijn. Altijd weer mensen die denken dat met bier gooien leuker is dan het gewoon opdrinken ervan. Ik snap dat niet. Buiten dit, een fantastische dag gehad met twee buitengewone optredens, wat het geld dubbel en dwars waard was.

[hardlopen] KiKa KiKa KiKa KiKa | Kikarun Spaarnwoude | 10 km

KiKa, oftewel: Kinderen Kanker Vrij. Was het maar zo...en volwassenen kanker vrij zou ook geweldig wezen. Maar voor beide groepen is het helaas nog niet zover, dus blijft het behelpen. Pappen, nathouden en hopen dat het niet terugkeert.

Maar Kinderen Kanker Vrij was de stichting waarvoor ik me vandaag in het zweet gelopen heb, met 3600 andere sukkels tijdens de KiKa-run. Het was de zesde keer in totaal en de tweede voor mij. Vorig jaar was prima bevallen: leuk parcours, goede tijd, maar bovenal, een goed doel. Ook dit jaar was het leuk en goed georganiseerd, en wederom een leuke tijd, zelfs een seconde(!) sneller dan vorig jaar en datzelfde goede doel.

Mijn 10 kilometers gingen in 44.58 en kreeg ik mijn AA uitgereikt door Inge de Bruin, maar wat belangrijker is: er is geld opgehaald, en veel geld: 140.856,51 euro! En dat vind ik fijn. Met dat geld is er weer wat hoop om de kinderen écht kanker vrij te maken, doordat er meer onderzoek en ontwikkeling gedaan kan worden.

Als de kanker volgend jaar nog niet uit de kinderen is, loop ik volgend jaar weer mee. En ga ik mijn best doen om een leuk bedrag bij elkaar te rennen en op die manier ook een bijdrage kan leveren aan weer een mooi bedrag.

Mocht je niet kunnen/willen wachten, check dan www.kika.nl en doe je gift.