[hardlopen] Het gedrocht is verslagen! | Dobbeloop | 10 km

Eindelijk, eindelijk heb ik afgerekend met het gedrocht uit mijn verleden. Een gedrocht van 44.13. Minuten en seconden. Het hele jaar was ik al bezig het te verslaan, maar vaak bleek het vergeefs.

Maar toen werd het gister, 28 december 2008. De laatste kans om het gedrocht eindelijk een les te lezen. En dat langs de kade van de Dobbe bij Nootdorp. Ondanks de vorst van afgelopen nachten en dagen, organiseerde de ijsvereniging hun maandelijkse evenement. En ik had mijn zinnen (die de les zouden gaan vormen) daarop gezet, want ik zou immers in 2008 mijn persoonlijk record op de 10 kilometer verbreken, of op zijn minst een stukje korter hebben gemaakt.

En toen werd het gister, 28 december 2008. Voor mij de laatste kans op toch nog een eindejaarsoverwinning. En ik was goed. Ik was geweldig. Ik heb het gedrocht met huid en haar verpulverd en opgevreten. Het gekke is, dat ik 's ochtends niet het geringste vermoeden had, dat het wel eens zou kunnen gebeuren. Pijntjes her en der en zware maaltijden met kerst doen vaak geen goed, met andere woorden: mijn excuses voor een wederom falen, had ik al reeds verzonnen.

Het ís gister, 28 december 2008. In mijn kop maalt de gedachte dat dit de laatste kans is van 2008. Tijdens het warmlopen voel ik de kleine pijntjes wegebben. De kerstmaaltijden blijken al verteerd en het plasje kan ik twee minuten voor de start nog net even lekker kwijt. Zelfs het weer blijkt (ondanks de vorst) mee te werken, kortom: geen enkele reden om te falen. En gelukkig, ik voel me goed, ik voel me geweldig. Het lopen gáát geweldig.

Uiteindelijk vermorzel ik het gedrocht dat stamt uit oktober 2004. Drieënvijftig seconden schop ik eraf en het valt! Het vier jaar oude gedrocht is eraan! Eindelijk! Het nieuwe gedrocht staat op 43.20. Minuten en seconden. Ik hoop dat deze zich sneller gewonnen geeft.

[varia] Ilse, oh Ilse...

Kan je een zwak hebben voor iemand, waarmee je nooit iets gehad hebt? Zelfs als je zelf middenin een fantastische relatie zit? Ik heb dus een zwak ontwikkeld voor iemand. Die iemand heet Ilse. Iedere keer als ik Ilse zie, slaat mijn hart over. En niet maar één keer, he!

Afgelopen zaterdag was het weer zo ver. Ik zag haar prachtige blauwe ogen. Ik had haar een tijdje niet gezien en haar aanwezigheid verraste me een beetje. Wel een aangename verrassing uiteraard. Ilse komt op mij over als een sterke vrouw, die zelfverzekerd de dingen doet die ze graag doet. Ze is lief, spontaan, hartelijk en soms wat naïef. Ik denk echt dat haar hart op de hele goede plaats zit. Ze kan zo af en toe zo heerlijk gek doen, zonder zichzelf belachelijk te maken, maar juist aandoenlijk.

Naast deze innerlijke schoonheden, bezit zij ook enkele uiterlijke schoonheden. Haar eerder genoemde prachtige ogen, haar blonde haren (ik val niet op blond, maar voor haar maak ik een uitzondering), haar fantastische oprechte glimlach en haar vrouwelijke ronde vormen. Ilse zingt ook graag, qua muziek niet helemaal mijn smaak, maar toch, ik ken niemand die mooier zingt dan zij.

Ilse is wat ouder dan ik. Ook dat is iets dat nieuw voor me is, Els is namelijk jonger. En donkerblond. Maar een oudere vrouw heeft natuurlijk ook zijn voordelen, ze zou me een hoop kunnen leren van haar vele ervaringen die zij heeft opgebouwd. Wellicht kan ik haar ook het één en ander leren, ik bedoel, ze kan nog niet álles weten toch?

Afgelopen zaterdagnacht was ik alleen thuis, omdat Els een weekendje kerstmarktjes deed in Keulen. Maar toen ik 's nachts om half vijf thuis kwam, was Ilse er om mij te vergezellen. Een glimlach kon ik niet onderdrukken voordat ik in slaap viel. Er is niets gebeurd, dat zou ik Els ook nooit aandoen, zo zit ik niet in elkaar, we gaan per slot van rekening trouwen volgend jaar.

Net voordat ik in slaap viel, na een dag hard werken en hard dj-en, kon ik nog net op tijd de tv uitzetten. En weg was ze. Ilse was daarop te zien bij 3FM request in het glazen huis. Ze liet haar oprechte lach en sprankelende ogen vaak zien aan de camera. Ze was helemaal haarzelf tijdens de verschillende nummers die gedraaid werden en vermaakte het publiek buiten met haar aandoenlijke gekkigheden.

Ilse de Lange is voor mij dé BN'er van 2008! Wat een heerlijke vrouw!

[varia] Luxe paardjes

Het bevalt me prima als achtentwintigjarige, al heb ik erg vaak moeten horen dat ik al 'bijna' dertig ben. NEE NOG LANG NIET, HOOR JE ME!!!??? Klopt, bijna ja. Tot de jongeren word ik toch al niet gerekend, dus wat kan mij het verdommen? Goed zo; niet zo veel.

Op mijn verjaardag ben ik heerlijk uit eten geweest bij Willem V. Ik ken die kerel, want die komt nog wel eens wat drank halen in de winkel. Ik ben blij dat ik gereserveerd had, want die tent zat dus gewoon vol. Op dinsdagavond.

HET VOORGERECHT Mijn voorgerecht is bedoelt als tussengerecht, maar het mocht. Het gerecht bestond uit een gestoofd wild konijnenboutje met jus en groenekool. Lekker begin. Mooie sauvignon blanc erbij en het feest was compleet. Els had de zoetzure witte kool met appel en rozijnen en Schotse gerookte zalm met mierikswortelcrème, en vanaf de eerste hap knikten we elkaar al toe dat het formidabel smaakte.

TUSSENGERECHT Omdat ik een week eerder had aangegeven dat ik vanwege mijn verjaring daar wilde eten, kregen Els en ik een tussengerecht cadeau. Ik ben gek op verrassingen, dus ook op deze haas van de haas. Dat stukje was zo mals dat je je mes er alleen maar op hoefde te zetten en het zocht zijn weg zelf naar beneden. Heerlijk bijgestaan door bospaddestoelensaus en Italiaanse truffelsnippers. Weer was er die wederzijdse blik van genot, maar nu kwam het door het eten. Na dit gerecht kwam de gastheer met een heerlijke appelsap op de proppen. Het zat ik een wijnfles en bij het ruiken (dat doe je als wijnkenner...) merkte ik scherp op dat het nogal appelig rook. De gastheer kon een lach moeilijk onderdrukken toen hij het etiket liet zien.

HOOFDGERECHT Als hoofdgerecht hadden zowel Els als ik de hertenbiefstuk met een stampotje van spruitjes en wildjus. Na dat heerlijke tussengerecht wat flauwtjes, maar nog steeds werelds goed. Het mooie was, dat er verder niets op tafel kwam, zoals patat of flauwe groenten. Het bleek namelijk precies voldoende voor een hoofdgerecht. En al die extra dingen maken het nog wel eens een vreetschuur. Alles kon ik goed naar binnen werken, behalve de gefrituurde stukjes prei, of zoiets.

NAGERECHT Ik koos voor de surprisedessert, wat nogal spannend voor mij is, omdat ik vaak dingen niet zo lust. Dit was toch wel een overwinning voor me. Nou ja, eigenlijk niet...ik had aangegeven dat ik niet van noten houd, maar wel héél erg van chocolade. Als gevolg van mijn subtiele hint kreeg ik chocolade mousse van 69% cacao met daartussen bladerdeeg met kaneel. Nog een klein bolletje Limonicello ijs en wat cranberry saus om het af te maken en het paste als gegoten in mijn buikje. Els nam de tiramisu met een compote van kweeperen en cuarenta y tress sorbetijs. Ook die was goed te versmaden.

DE REKENING Ruimte voor koffie hadden we niet (ik nooit overigens) dus kwam de eindafrekening. Deze viel me ontzettend mee, omdat ze met menuutjes werken. Daarnaast had ik mijn winstuitkering te pakken van Gall, dus kon het er prima van af.

Ik heb een nieuw favoriet restaurant en hij is gevestigd in Rijswijk. Mijn complimenten!

[hardlopen] Het wereldrecord in Leonland en andere onnozelheden | 10 km

SPIERPIJN Spierpijn, dat is hetgeen ik eraan heb overgehouden. Gisteren heb ik een aanval gepleegd op het wereldrecord 10 kilometer in Leonland. Het is helaas wéér niet gelukt. Ik ben 11 seconden tekort gekomen om de beste tijd te evenaren, dus 12 om het te verbeteren. Het weer was geweldig; zon, geen wind, aangename temperatuur. Ik had een week rust genomen na mijn laatste (sneeuw)training en ook heb ik de avond ervoor pasta gegeten om aan mijn broodnodige koolhydraten te komen. Goed geslapen. Kortom, alle ingrediënten om het wereldrecord nu eens te verpulveren, of op zijn minst een stukje tijd eraf te knabbelen.

Het parcours om en nabij de Amsterdamse Bosbaan bleek toch redelijk zwaar. Wat hoogteverschillen en onverharde stukjes. De eerste drie kilometer gingen volgens schema, iets sneller zelfs: 4.18 per kilometer. Daarna begon het onverharde stukje en wat korte hoogteverschillen; mijn vierde kilometer ging in 4.41. Een enorm verval dus. Op vijf kilometer had ik 22.06 staan. Twee keer 22.06 is 44.12, en dat zou een WR zijn, met één seconde, maar toch... Maar helaas gingen kilometers zes, zeven en negen niet zoals ik in gedachte had, maar waarom kilometer acht wel in 4.18 ging is mij een compleet raadsel. Toen ik op kilometer negen 40.06 klokte dacht ik dat het nog zou kunnen, maar dan moest ik wel 4.06 op de laatste kilometer lopen, helaas werd dit wederom 4.18. Twaalf seconden tekort. Damn... Nee dat is niet het juiste woord. KUT! 44.24.

SINT Afgelopen weekend drie keer Sinterklaas gevierd. Ook drie surprises gemaakt en surprise genoeg had ik die vorige week maandag al helemaal klaar, met gedicht en al. Bij mijn schoonfamilie had ik mijn schoonvader op het lootje staan. Hij had een simpel, maar even zo lastig lijstje ingeleverd: Verassing! stond erop gekalkt. Ik laat een dvd (Crossroads) uit Amerika komen en had het gedicht in een Kinder Surprise gestopt.
 

Bij mijn eigen ouders had ik mijn kleine zus, die onlangs begonnen is met een opleiding dierenarts-assistente. Voor haar een encyclopedie gemaakt met daarin alle informatie van alle dieren in de hele wereld, inclusief de nog niet-ontdekte diersoorten. Nog een vermelding waard: mijn ouders hebben een nieuwe hond: Tinus, een Bordeaux Dog. Geweldig beest! 

Bij de vrienden dat ik Janne, een theeleut eerste klas. Voor haar een theezak gemaakt, met daarin haar cadeaus. Ieder hun eigen niveau qua surprises, maar ik ben toch jaloers op de skillzz van sommige anderen. Hele gefiguurzaagde puzzels kwamen eraan te pas, erg crea allemaal. Ikzelf heb alle cadeaus gehad die op mijn talloze lijstjes stonden; Joep van Deudekom, Strandevolutie en Fokke en Sukke. Daaromheen nog wat extra's. Kortom, ik ben weer reuze verwend.

28 Vandaag mijn laatste dag als zeventwintigjarige. Ik ga gewoon werken alsof er niets aan de hand is. Vanavond gewoon wat loslopen, ook alsof er niets aan de hand is. Daarna weer wat tv kijken alsof er niets aan de hand is. Jammer dat ik een geen goede kapitein ben, anders had ik ook even geneukt alsof er niets aan de hand is. Maar er is wel wat aan de hand: morgen zet ik er weer een streepje bij, hiephoi! 

[concert] Tussen de concerten door | Machinehead / Slipknot / Auf Der Maur

Het is alweer een tijdje terug, maar 20 november heb ik één van de beste concerten ooit gezien: Slipknot. Nee, SLIPKNOT!!! Het was werkelijk geweldig. Een week later deed mijn rockgodin Melissa het nog even dunnetjes over.

20 november, HMH Amsterdam: Machinehead & Slipknot Na een te lange rit Rijswijk-Amsterdam Zuid, kon ik nog een mooi plekkie krijgen in de buurt van de Heineken Music Hall, kostte me maar tien euro...fokking 10 euro!! Ach wat, ik stond wel lekker dichtbij en was na het concert zo weer op weg naar huis. Is ook wat waard, want ik heb wel eens drie kwartier in een parkeergarage onder de HMH staan wachten, waarvoor weet ik nog steeds niet. De HMH is de tent waar ik verreweg het vaakst naar bandjes heb staan kijken, en ook nu was ik positief gestemd.

Direct bij aankomst kwam ik twee bekenden tegen: kleine Erik en Steven. Ik wist dat zij ook gingen, maar dat je elkaar bij het fouilleren tegenkomt is tamelijk toevallig. Ik werd overigens niet onder handen genomen door de beveiliging: ik zie er betrouwbaar uit kennelijk.

Nu de optredens: Machinehead in het voorprogramma is een ongekende luxe. Strak, hard, maar op bepaalde momenten ook uiterst lang en dradig. Net als vorig jaar lange nummers, dus ook weinig nummers. Niet het beste wat ik van ze gezien heb, jammer.

Slipknot was geweldig. Ook strak en hard, maar veel minder langdradig. Ze speelden afwisselend van ieder album en dat kwam de variatie ten goede. Ook speelden ze nummers waarvan je niet verwacht dat ze live gespeeld kunnen worden. De negen mannen maakten er echt een waanzinnige show van en ik was er getuige van. Corey goed bij stem, mooie lichtshow, een drumstel dat de lucht in gaat: werkelijk alles zat erin.

26 november, Vrije Universiteit Amsterdam: Lebbis Els had de hand weten te leggen op twee kaartjes voor Lebbis in de universiteitsaula van de VU. Voor twee (2!!) euro kregen we te eten, drie consumpties (inclusief wijn!) en een optreden van Hans Sibbel, oftewel Lebbis. Het eten viel wat tegen, maar de wijn was wel weer goed te doen.

Lebbis hield een monoloog van anderhalf uur en was zo scherp als een mes, ook zijn driftbuien kwamen heerlijk ongenuanceerd voorbij. Daar is hij natuurlijk meester in. Persoonlijke verhalen met een politieke inslag blijft boeien bij hem. Wat mij het meest is bijgebleven: de curves van de mate van emancipatie en de uitstoot van CO2 was zo goed als op elkaar te leggen. Denk daar maar eens over na dames!

27 november, Tivoli Utrecht: Auf der Maur Weer na een te lange rit, maar nu naar Utrecht, was ik om een uur of zeven in Utrecht beland, plek zoeken ging ook nog, dus dat kwam mooi uit. Els had uitgezocht dat Melissa pas om negen uur zou beginnen, dus hadden we nog even tijd om wat te eten: Wok to go. Best te doen overigens.

Als voorproefje kregen we een film te zien door Melissa gemaakt. Ik weet niet waar ze heen wilde, ik begreep er geen snars van. En Els ook niet. Wel waren er uiterst verassende en gewaagde cameraposities gekozen. Dat was wel erg leuk om te aanschouwen.

Het optreden was van een hoog niveau. Zij en haar band speelden een strakke set. Els vond de zangpartijen overigens 'bagger'. (Net nadat ze dat beweerde speelde Melissa een nummer zonder zang...) Ik was het niet met haar eens, maar dat komt voornamelijk omdat ik al verkocht was bij het bekijken van Melissa. Vrouwen met gitaren: daar heb ik een zwak voor. Eigenlijk was ze gewoon geil. Niet voor niets is zij mijn rockgodin. Zij heeft dit voor mij weer helemaal waargemaakt. Fantastisch!

Tussen de concerten door Tussen de twee concerten door ben ik redelijk verkouden geweest. Niet heel erg, maar het vergemakkelijkte mijn proeftentamen gedistilleerd en bier niet. Wel beide gehaald, waar ik nu niets aan heb, 19 januari gaat het om het echie. De verkoudheid kreeg zijn vat op me door de duintraining van vorige week zondag in Langevelderslag. Zware training met veel op-en-neer parcours en wind op het strand. Arie en Els zijn knettergek, maar ik ben de grootste gek omdat ik me mee heb laten slepen.

Vandaag lekker weer hardgelopen, in de sneeuw. Heerlijk. Moet er leuk uitgezien hebben: ik helemaal in het zwart, afgezet tegen de witte vlokken die uit de lucht dwarrelden. Helaas heb ik daar geen foto van. Volgende week mijn PR aanvallen, wederom in Amsterdam.