[varia] Beschuit met muisjes

“Wakker worden!” Ik schrok wakker. Ik keek verwonderd naar de baby die boven mij hing. “Je moet naar je werk” vervolgde hij en naast dat ik me verwonderde over de woorden die hij sprak, verwonderde ik me ook over de correctheid waarmee de woorden naar buiten kwamen. Hij sjorde wat aan mijn arm en met gezonde tegenzin ging ik op de rand van mijn bed zitten. “Wie ben je?” vroeg ik, maar ik kreeg geen antwoord. Sterker nog, er was geen baby meer te zien, laat staan eentje die kon praten. Alleen een leeg bed die Els eerder had achtergelaten, geen baby, niks.

!!KRAK!! deed de schedel van de muis waarmee Dikke aan het spelen was en besloot erop te gaan kauwen. Toen ik eerder thuis kwam, zaten mijn katten als gehersenspoeld met hun koppen richting de boekenkasten. Er moest wel wat zitten, want normaal deden ze dat niet. Naar later bleek, was het een muis. Een dappere muis, die het opnam tegen twee meedogenloze volwassen katers. Ik wachtte op Els en samen schoven we twee kasten opzij. Er gebeurde in eerste instantie niet zoveel, maar op een moment had Dikke de muis uit zijn schuilplaats weten te porren. Dikke raapte hem op en besloot te spelen met zijn veroverde prooi. Ik zag aan de muis dat hij eerder al een keer te grazen is genomen door één van de twee, want hij was niet vooruit te branden. En Els is bang voor muizen. Wat mij dan weer erg tegenvalt. Nu ligt er een verse halve muizenkadaver in mijn tuin. Dikke hoefde er niet eens een beschuitje bij.

Beschuit met muisjes was mijn deel vrijdag. Els en ik waren naar het Elisabeth ziekenhuis (nu Rijnland) om Kim en Yanto te feliciteren met hun nieuwbakken zoon. Romijn Beer is zijn naam, een bijzondere naam. Ik ken er in ieder geval maar weinig, eigenlijk geen één. Het ventje had een guitig koppie en had nu al de neus van zijn vader. Romijn lag in een stuitligging in de buik van Kim en daardoor leek hij erg groot. Uiteindelijk was het een broekie van 3500 gram. Ons eerste cadeau aan hem: een berenpak inclusief oortjes en staartje van de H&M, om buiten lekker warm te blijven.

Held. Ik zou wel een superheld willen zijn. Een held die de wereld meerdere malen red van haar ondergang. De ene keer een schurk die de wereld wil veroveren en dan weer een insect van buitenaardse makelij die onze complete wereld uit ons zonnestelsel wil kegelen. Superman en de Hulk door elkaar, maar dan zonder het pak en die groene uitslag. Sterk, maar niet lomp. Maar in het werkelijke leven durf ik niets en is er in geen velde of wegen een held in mij te bekennen, zelfs niet op sokken. Dat is jammer. Ik denk dat ik maar aan kinderen ga proberen te beginnen, dan ben ik voor hen in ieder geval de held. Tot ze 14 zijn…

[foto] Foto elk uur | 15 november 2008

8 april 2005 <<  >> 26 december 2009

[hardlopen] Speculaas | Zegerplasloop | 5 km

KM 0, 0.00 'Succes' zeg ik tegen Yanto en Erwin nadat het startschot als donderslag heeft geklonken. Zonder enige waarschuwing wordt het schot gelost en moeten we ineens hollen. Omdat ik mijn PR wil aanvallen, haal ik aan het begin zoveel mogelijk mensen in, zodat ik ruim baan heb. Na een meter of 600 heb ik de meeste kinderen wel ingehaald en kan ik mijn eigen tempo proberen te handhaven.

Deze ochtend eerst lekker uitgeslapen. Werken hoefde ik niet en kon ik onverwachts meedoen met de Zegerplasloop van AAV. Els zou niet meedoen, want zij had er voor gekozen de vrijwillerstaak van AAV vandaag uit te voeren. Ergens langs het parcours zou zij staan met een vlag in haar hand, althans, dat is wat we er beide van voorgesteld hadden. Shit, waar is mijn warmhoudshirt?

KM 1, 4.31 Damn. Dat is te langzaam voor een kilometer, maar ik loop me godver de longen uit het lijf. Goddomme, die PR kan ik dus ook wel uit mijn hoofd zetten, want als het zo moet... Voor me loopt een jongen van een jaar of dertien. Mooi tempo en krulletjes die op en neer springen bij iedere stap die hij zet. Geinig. De brug beklimt hij met achteloze bekwaamheid. Ik dacht dat ik de koning van de stijgende wegen was, maar deze jongen doet het nog makkelijker.

Yanto zou om 13.00 uur bij mij zijn. Hij hield zich aan de afspraak en we hebben nog wat geouwehoerd en een banaan naar binnen gewerkt. Warmlopend zijn we naar AAV gelopen. Het bleek warmer dan verwacht. Moest ik nou wel 2 laagjes aan doen, of zou ik het afkunnen met één? We waren er nog niet uit. Bij het inschrijven zagen we Els en Anneke. Zij moesten vrijwilliger spelen: Els bij de waterpost bij de baan en Anneke als vlagger in de buurt van de baan. Even later kwam ook Erwin aangelopen: 'Warmlopen? Nee joh. Niet nodig'

KM 2, 8,44 Hé, best goed teruggekomen. En daar is de Chinees al. Dan ben ik toch alweer bijna halverwege het meer. gelukkig voelen de benen nog goed en kan ik mijn tempo goed vasthouden. De krullebol is wel te hard van start gegaan en ik moest hem inhalen. Ik voel dat hij nog even wil aanhaken, maar hij moet die strijd opgeven. Ik laat me natuurlijk niet in de luren leggen door een jochie van 13. Toch voel ik me een beetje lullig, want ik heb wel een kilometer in zijn rug gelopen. Voor me een meisje met een wat oudere jongen. Next target!

Ik had speciaal mijn Berenloopshirt aangetrokken. Beter opvallen dan dat kon echt niet. Of in je blootje, maar dáár was het echt te fris voor. 'Nog 2 minuten' informeerde Yanto mij. Ik had nog geen omroeper gehoord, maar ik geloofde hem direct. Via een shortcut naar het startgedeelte gelopen waar we Erwin weer troffen. Nog even onze doelen aan elkaar kenbaar gemaakt (alledrie gaan we voor een PR) en nog wat op en neer gesprongen om warm te blijven. Startschot!

KM 3, 12.57 Dit tempo kan me bekoren. Het 3 kilometerpunt is voor de wat oudere jongen het sein om er als een gek vandoor te gaan. Ik weet niet waar hij het vandaan haalt, maar volgen gaat van mijn leven niet lukken. Hij lost het meisje en ook ik kan haar gemakkelijk voorbij. Ik denk dat de afspraak was dat hij tot 3 kilometer bij haar zou blijven. Veel wandelaars zijn net even te beroerd om wat ruimte te geven en waarom laten ze in godsnaam hun hond los?!

Na de finish wilde ik eerst tegen het vernieuwde hek hangen. Even tot rust gekomen en doorgelopen naar Elsbeth. Zij was van het water en van de peptalk. Mijn tijd viel me tegen, maar ik wist niet of het ook een PR zou zijn. Ik zou het thuis wel zien. Teruggelopen om Erwin en Yanto aan te moedigen op hun laatste meters.

KM 4, 17.14 Verdomme, waarom staan die mensen nou precies vóór het bordje? Niet dat het uitmaakt, maar op één of andere manier irriteert het me wel degelijk. Mijn tijd is nog steeds niet verkeerd, maar onder de 21 minuten kan ik op mijn witte buik schrijven. Daar nog een bochtje om. Hoor ik nu iemand naderen? Doorlopen, ik wil niet nog een keer ingehaald worden op de laatste meters. Zeker niet door een klein meisje. 'Hey' hoor ik mezelf zeggen tegen Anneke, die met een vlag ik haar hand het verkeer voor mij tegenhoudt. Mooi, daar is de baan al en daar zal Els mij aanmoedigen. 'Door het rood heen, Lé!' schreeuwt Els tegen me als ik passeer. Ik weet niet wat ze ermee bedoelt, maar ik denk dat ze bedoelt te zeggen dat ik moet versnellen. Maar dat lukt niet meer.

Erwin kwam als eerste aangesneld. Hij keek erbij alsof hij nog een rondje kon en wílde. Wel vond hij dat ie wat warm gekleed was. Maar tevreden, dat was hij zeker. Ik tuurde naar de ingang of ik Yanto al zag. 'Hij loopt daar' merkte Erwin droogjes op en wees naar het fictieve 100 meter startpunt. Ook Yanto had zichzelf overtroffen. Mooi gedaan mannen!

KM 5, 21.31 Eindelijk, ik ben er! Op één of andere manier valt de tijd me tegen. Maar ik moet niet vergeten dat het 5 kilometer én 147 meter is. Die 147 extra meters kosten toch extra tijd en die extra meters zitten in de eerste kilometer, vandaar dat die zo langzaam was. Het water dat Els mij geeft smaakt me opperbest en ik kom langzaam weer op adem. 'Door het rood gegaan?' 'Nee, ik denk het niet' antwoord ik. 'Had je dus nog sneller kunnen lopen. Je bent trouwens tweede AAV'er. Heb je dat gezegt, dat je lid bent?' 'Eh...nee...' begin ik onnozel, 'sukkel, een gevulde speculaas door mijn neus geboord! Had je eindelijk prijs kunnen lopen!' 'Sorry?'

Eenmaal thuisgekomen nog wat gepraat en gedronken met Yanto. Met Erwin zou ik een dag later weer bijkletsen. Yanto en ik praatten over het feit dat hij deze week vader wordt en dat ie dat ontzettend spannend vindt. Logisch. Daarna Yanto naar Kim gestuurd en mezelf even gewassen. Bij het checken van mijn tijd schrok ik: vijf (5) seconden bóven mijn PR. Verdomme! Had ik inderdaad harder moeten lopen.

Lé: 21.31
Erwin: 26.42
Yanto: 27.38

[hardlopen] Beren op de weg | Berenloop | Halve marathon

VRIJDAG Met de boot naar Terschelling. Dat begint altijd met de lange reis naar Harlingen. We gingen met de langzame boot, die er ongeveer één uur en drie kwartieren over zou doen. Boven op het dek was het redelijk aangenaam, omdat de zon ons vriendelijk begroette. Gaandeweg door de slenken van de Wadden werd het steeds kouder. Heel langzaam, maar ook heel zeker vrat de kou me op, bladzijdes omslaan van mijn Sportweek werd steeds lastiger doordat mijn handen steeds stijver werden.

Aan land was het de aardige vuurtoren die ons welkom heette op het terschellingse. De gereserveerde fietsen konden we gelijk ophalen en onze bagage werd voor ons naar het appartement gebracht in Midsland. Het appartement was werkelijk prachtig. Heel ruim; drie slaapkamers, grote woonkamer met open keuken en een ruime badkamer. Nadat we het huis hadden ingericht en we wat gerelaxt hadden fietsten we weer terug naar 'West'. Arjanne kwam later met de snelle boot. Haar hebben we opgehaald en gezamenlijk een hap gegeten in een restaurant.

's Avonds was het tijd voor de wijnproeverij die ik zou geven. We hebben verschillende witte wijnen geproefd en daarbij heb ik een kort verhaaltje verteld. Sommige combinaties van wijn en spijs bleken redelijk verrassend (reserva chardonnay met chcolade kruidnoten). Wat hebben we geproefd:

1 | prosecco rosé uit Italië;
2 | sauvignon blanc uit Chili;
3 | viognier uit Frankrijk;
4 | unoaked chardonnay uit Austalië;
5 | reserva chardonnay uit Argentinië;
6 | botrytis dessertwijn uit wederom Australië;
7 | Late Botteled Vintage port uit...Portugal. Heerlijk genoten!

ZATERDAG Arjanne heeft haar eerste wedstrijd gelopen; de breakfastrun. Samen met Els snelde ze naar een tijd van 30.03 (ongeveer) over vijf kilometer! Chapeau! Nog nooit was ze zo kapot van een stukje sporten, maar het resultaat mag er zijn. Later die dag vooral rustig aan gedaan in het appartement. 's Avonds een pastaparty in het complex waarin ons appartement was gelegen. Met tagliatelle in mijn mond en Ajax in mijn gezichtsveld de avond doorgekomen. Vroeg naar bed, want de volgende dag moest gehold worden.

ZONDAG Heerlijk uitgeslapen en daarna op de fiets naar 'West'. Inmiddels had ik al pijn in mijn kont van al dat fietsen, maar ik ben dan ook niets gewend sinds ik in het centrum van metropool Alphen woon. Mijn fiets staat al tijden onaangeroerd in de schuur. Het was in de buurt van de Brandaris druk en mistig. Ik had me voorgenomen om lekker rustig te lopen, meer als training voor een PR die ik dit jaar nog wil lopen op de 10. Dus zonder horloge (want vergeten) ben ik zonder einddoel (want geen ambitie) van start gegaan op de halve marathon. De sfeer was geweldig, dit komt door alle fans van de lopers, de Terschellingers en de mist. Het parcours was pittig, want we moesten twee keer een duin over, één keer om op het strand te komen en daarna om er weer vanaf te komen. Ook het stuk strand van twee en een halve kilometer maakte het er niet gemakkelijker op. Het is overigens wel een prachtig parcours, je ziet kleine dorpjes waardoor je heen loopt, duinen, het strand, stukje bos, de boulevard en het centrumpje van West-Terschelling. Nadat ik over de finish was wist ik niet precies hoe ik gelopen had. Voor mijn gevoel lekker, maar de tijd zou ik pas 's avonds zien. Arie wilde toppen, en dat is hem redelijk gelukt, hij was ruim 10 minuten eerder binnen dan ik. Els had het zwaar, zij had last van haar maag en finishte 10 minuten later dan ik. Alledrie hebben we er een mooi felgroen shirt aan over gehouden. De Berenloop is top!

Na we elkaar allemaal weer gevonden hadden (Arjanne was naar de finish komen fietsen) zijn we weer naar het complex gegaan om ons op te frissen en wat te eten, voordat we weer vertrokken naar de wal. Terug hadden we wel de snelle boot en met drie kwartieren waren we alweer in Harlingen. Eenmaal thuis snel naar bed, maar eerst nog even de tijden gecheckt: ik heb lekker gelopen en mijn tijd viel niet eens tegen.

Welke PR zal ik zaterdag eens gaan aanvallen...?

Arie: 1.35,38
Leon: 1.46,25
Els: 1.56,37