[#LL14] Under The Radar | Lowlands 2014

Na een paar jaar afwezigheid mijnerzijds eindelijk weer naar Lowlands geweest. De pauze was twee jaar, maar dat heeft zo zijn redenen: #LL12 gemist vanwege de geboorte van mijn tweede kind, die rond het Lowlandsweekend was uitgerekend te komen en #LL13 vanwege andere keuzes: naar concerten in plaats van een festival. 

Wij, Yanto, zijn gezin en mijn meiden, hadden onze kampement weer opgeslagen verderop bij Molencate aan het Veluwemeer. Deze keer een grote tent en een caravan in plaats van comfortabel appartement, maar dat was om na Lowlands nog een midweek te blijven en dat kost. Zeker een appartement. Dus dan maar een voordeliger campingplaats.

Ik kijk terug met gemengde gevoelens (ja, die heb ik!) op deze editie van Lowlands. De elektronische muziek gaat het winnen van de gitaarmuziek en dat doet pijn. Zelfs de boeker/organisator ziet dat het rockpubliek (lees: de oudjes) wegblijft en dat er meer vraag is naar computermuziek en hiphop/rap (lees: de jongeren) en dat Lowlands daar (nog) meer op gaat inspelen in de toekomst. Het was dit jaar al te merken met de dagafsluiters Disclosure (dance) en Stromae (pop/dance). Gelukkig op de zondag nog wel echte rockers: Queens of the Stoneage!

Laat ik negatief beginnen (om vervolgens positief te eindigen!) met de tegenvallers. Dat waren namelijk voornamelijk de rockbandjes van onbekende naam. Bombus, The Amazing Snakeheads, Cage The Elephant, Beastmilk, Black Lips. Allemaal best geinig hoor, maar toch echt te mager allemaal. Daar zou ik nooit een concertkaartje voor kopen. Andere tegenvallers waren Die Antwoord (wat een herrie), Gregory Porter (wat een saaiheid) Snoop Dog (wat een pfff...) en Typhoon (wat een energie, maar gewoon niet mijn smaak). Typhoon was overigens volgens de kenners het absolute hoogtepunt van het driedaagse festijn. Ook de critici verschuiven hun radar al richting de niet-rockmuziek. 

Want voor mij was het absolute hoogtepunt toch echt Queens of the Stoneage. In welk tijdsgeest we ook zitten met zijn allen: ik blijf mijn voorkeur voor gitaren nu eenmaal houden. Ze hadden er zin in, Josh Homme was goed gehumeurd en ze knalden de hits afgewisseld met onbekender werk door de speakers. Lekkere afsluiter! Een ander hoogtepunt: The Silverfaces. Zij waren als laatste toegevoegd aan de line-up als vervanger van een bandje waar ik wilde kijken. Dit 'middelbare school'-bandje speelde met durf, enthousiasme en emmers vol passie. De toetsenist bespeelde zijn orgelding zelfs mijn zijn hoofd! Schitterend om te zien. En een vrouw met een bass is natuulijk altijd +1!!

Andere verrassingen: Volbeat. Deze rockers hadden een show waar je U tegen zegt. Energiek, snel, raggende gitaren en een heuse vuur(werk)show. Geweldig. Van Stromae had ik geen hoge verwachtingen, maar dat viel helemaal niet tegen. Het is een showman pur sang en hij bleek een dampende dance-act voorbereid te hebben. Helaas daar weggegaan voor The Amazing Snakeheads. Foutje bedankt! En wat helemaal niet in mijn straatje ligt, maar wel verrassend tof: I Am Legion. Stampende beats met scherpe raps. Wat een talenten (DJ en rappers), dat hoor je duidelijk. Soms komt Yanto echt met bruikbare voorstellen.