![[Lé]](http://4.bp.blogspot.com/-PksgoWV6BnA/TxngF_EFuDI/AAAAAAAAARk/k3san1xz4bs/s1600/header.jpg)
THUIS (I) Ieder jaar voelt weer als thuiskomen: A Campingflight To Lowlands Paradise. En nee: ik ben er nog steeds niet te oud voor, zoals mijn moeder altijd beweerd. Dit jaar was alweer mijn negende editie, en ik heb me wederom uitstekend vermaakt. Alleen deze keer heb ik niet hoeven slapen in een te krappe slaapzak op een te zacht luchtbed in een te klamme tent op een te luidruchtige camping. Deze keer zat ik in een appartement, met een normaal bed en normale douche, bijna om de hoek! Ideaal.
 |
| Hulde aan de 30+'ers! |
Na een korte bivakkering in de rij, een felgeel bandje om de rechterpols en een beklimming van de 'brug', was de eerste act net begonnen: Underoath. In de Grolsch, dus gelijk een endje lopen. Het was hard, maar daarachter zat een middelmatig bandje met een overenthousiaste toetsenist. Daarna wilde Yanto naar De Jeugd Van Tegenwoordig in de Alpha. Hun muziek vind ik nog steeds niets, maar ze klonken beter dan een paar jaar terug. Paar uur later was het de beurt aan dEUS. Wat een topband! Ik ken vrij weinig van hen, maar dat deerde niet. Sfeer was goed, uitzicht was goed en ze speelden The Architect. Maar het absolute hoogtepunt van de dag was toch Arctic Monkeys. Wat zijn zij gegroeid sinds de eerste keer dat ik ze zag, ook op Lowlands. Alle hits kwamen voorbij en bij When the sun goes down gingen zelfs bij mij de voetjes van de vloer!
's Middags hadden we al gezien dat er een wijnbar, VinVin, aanwezig was. Daarom na Arctic Monkeys wijntjes geproefd en opgedronken: de sauvignon blanc (be)viel prima. De reis naar 'huis' was fris en donker, maar we hadden een heerlijke boxspring in het verschiet om in te slapen.
ZATERDAG Wat is er lekkerder naast je vrouw en in de buurt van je kind wakker worden in een echt bed? Niets! Dus heerlijk geslapen, heerlijk ontbeten, heerlijk gezwommen, heerlijk gedoucht en heerlijk geluncht. Na de lunch naar het terrein gefietst en zo doorgelopen naar daar waar de sfeer nog steeds onveranderd top was.
Ik wilde per se op tijd zijn voor DeWolff. Ik had ze al een paar keer gezien en was nieuwsgierig hoe ze zich zouden redden op zo'n groot podium in zo'n immense tent (Alpha). Het antwoord: Geweldig. Die gasten worden steeds beter en ze zijn nog zo jong. Ik ben razend benieuwd waar zij gaan eindigen. In één woord: waanzinnig! Het spreekwoordelijke dak ging eraf. Later vond ik op Youtube nog het filmpje hiernaast. Aanschouw het talent! De rest van de dag een wat rondgewandeld zonder ergens te blijven hangen.
Toen we aan het hangen waren nabij de Alpha, hoorde ik in de verte herrie komen uit de Charlie. Dat klonk erg tof. En hard. Bij nader onderzoek bleek het The Computers te zijn. Nooit van gehoord. Nu wel. Maar we wachtten natuurlijk op de afsluiter van de dag: Elbow. En het was het wachten meer dan waard. Om van de Alpha een uit de kluiten gewassen huiskamer te kunnen maken, moet je van goede huize komen. Het optreden was intiem, lief en toch ook superstrak. Op het saaie af zelfs. Heerlijk in het gras liggen luisteren dus. Daarna was het weer tijd voor een lekker wijntje: rosé'tje uit de Provence deze keer. Later de benen uit mijn lijf gedanst met de Alpha-dj's in de Grolsch.
ZONDAG Zondagmorgen, na heerlijk geslapen te hebben, weer zo'n beetje hetzelfde gedaan als de zaterdag (SAAI!): heerlijk ontbeten, heerlijk gezwommen, heerlijk gedoucht en heerlijk geluncht. Om daarna de muzikale dag te beginnen met De Staat. De band klinkt als een geoliede machine met daarin uiterst originele tandwielen. Ik ga deze band de komende jaren zeker blijven volgen. Het vervolg in Alpha kwam met The Roots. Zij zorgden voor een klein beetje zomer. En het gevoel dat erbij hoort: relax, chillend, laid back, slapen op het gras. Vervolgens verkasten Yanto en Noor naar andere podia (resp. Odd Future Wolf Gang Kill Them All en Ben Howard) en ik ging naar The Kills (Grolsch). Man + Vrouw = Herrie. Letterlijk in dit geval. Goede herrie dat wel. Maar...net niet interessant genoeg.
Terug naar de Alpha voor Skunk Anansie. Noor kwam er weer bij om mee te kijken naar deze helden. En het was geweldig! Ik heb één kippenvel-moment gehad en dat was bij de aanzet van Charlie Big Potato. Ik vind dat echt een geweldig nummer waar een hoop inzit qua tempo en emotie. En live komt dit nummer helemaal tot zijn recht. Die Skin is echt een geweldenaar als het gaat om interactie met het publiek, ook dat was geweldig om te zien én mee te maken. Op weg naar de Bravo even voorbij gelopen aan Beady Eye, het nieuwe Oasis. Met Liam. Klonk prima, maar het was zo barstensvol, dat we maar op een afstandje zijn blijven luisteren. Yanto zouden we weer zien bij Aphex Twin. Deze trance / house / triphop / drum 'n bass-dj had verklapt een toffe show weg te geven: beelden van het publiek direct verwerken in de visuals achter de dj-booth. En hij had gelijk, het was tof. Halverwege toch vertrokken om een Tool-achtige band te beluisteren: Karnivool. Het bleek voor mij een te grote overgang van trance naar metal en ik hield het ook niet lang vol. Na twee nummers werd het gewoonweg teveel (watje!). Misschien komen ze nog eens in een kleinere zaal spelen waar ik dan heen kan gaan.
Terwijl we naar de Alpha liepen voor The Offspring, liepen we langs Juliët, wat een mooie naam is voor een tent ;). Daar ging Dolf Jansen zijn optreden doen en aangezien we nog geen cabaret hadden gedaan, lieten we de oude mannen van The Offspring voor wat ze waren. Het cabaret van Jansen was wat onstuimig en met weinig lijn in zijn verhalen. Op een gegeven moment was hij met vier verhalen tegelijk bezig. Maar natuurlijk wel in bijna iedere zin een grap. Maar ook een stukje waarover je achteraf gaat nadenken. En dat is natuurlijk hetgeen hij wilde bereiken.
Eerder naar huis dan de vorige avonden, want toch wel erg moe. Logisch, aangezien we alle drie de dertig al gepasseerd zijn. Bij thuiskomst bleek er iemand op mijn auto gezeten te hebben en het fietsenrek was onherstelbaar beschadigd. En natuurlijk geen achtergelaten briefje. Klote.
THUIS (II) Het echte thuis dus. Redelijk vroeg in de morgen Els bij het station afgezet, er moest immers gewerkt worden, en daarna de spullen ingepakt en ingeladen. Na wat gepuzzel (hoe moesten de fietsen nu mee?), vlot naar huis gereden. Nu is het nog maar 51 weken tot aan #LL12. En die wil ik graag meemaken op dezelfde manier, dus met een appartementje in de buurt. Zodat ik heerlijk kan slapen, heerlijk kan ontbijten, heerlijk kan zwemmen en heerlijk kan lunchen.
Een oprecht bedankje aan Els, Juul, Yanto, Kim, Romijn, Philine, Noor, Eelke en Lonneke voor hun gezelschap tijdens dit fantastische weekend!
's Middags hadden we al gezien dat er een wijnbar, VinVin, aanwezig was. Daarom na Arctic Monkeys wijntjes geproefd en opgedronken: de sauvignon blanc (be)viel prima. De reis naar 'huis' was fris en donker, maar we hadden een heerlijke boxspring in het verschiet om in te slapen.
ZATERDAG Wat is er lekkerder naast je vrouw en in de buurt van je kind wakker worden in een echt bed? Niets! Dus heerlijk geslapen, heerlijk ontbeten, heerlijk gezwommen, heerlijk gedoucht en heerlijk geluncht. Na de lunch naar het terrein gefietst en zo doorgelopen naar daar waar de sfeer nog steeds onveranderd top was.
Ik wilde per se op tijd zijn voor DeWolff. Ik had ze al een paar keer gezien en was nieuwsgierig hoe ze zich zouden redden op zo'n groot podium in zo'n immense tent (Alpha). Het antwoord: Geweldig. Die gasten worden steeds beter en ze zijn nog zo jong. Ik ben razend benieuwd waar zij gaan eindigen. In één woord: waanzinnig! Het spreekwoordelijke dak ging eraf. Later vond ik op Youtube nog het filmpje hiernaast. Aanschouw het talent! De rest van de dag een wat rondgewandeld zonder ergens te blijven hangen.
Toen we aan het hangen waren nabij de Alpha, hoorde ik in de verte herrie komen uit de Charlie. Dat klonk erg tof. En hard. Bij nader onderzoek bleek het The Computers te zijn. Nooit van gehoord. Nu wel. Maar we wachtten natuurlijk op de afsluiter van de dag: Elbow. En het was het wachten meer dan waard. Om van de Alpha een uit de kluiten gewassen huiskamer te kunnen maken, moet je van goede huize komen. Het optreden was intiem, lief en toch ook superstrak. Op het saaie af zelfs. Heerlijk in het gras liggen luisteren dus. Daarna was het weer tijd voor een lekker wijntje: rosé'tje uit de Provence deze keer. Later de benen uit mijn lijf gedanst met de Alpha-dj's in de Grolsch.
ZONDAG Zondagmorgen, na heerlijk geslapen te hebben, weer zo'n beetje hetzelfde gedaan als de zaterdag (SAAI!): heerlijk ontbeten, heerlijk gezwommen, heerlijk gedoucht en heerlijk geluncht. Om daarna de muzikale dag te beginnen met De Staat. De band klinkt als een geoliede machine met daarin uiterst originele tandwielen. Ik ga deze band de komende jaren zeker blijven volgen. Het vervolg in Alpha kwam met The Roots. Zij zorgden voor een klein beetje zomer. En het gevoel dat erbij hoort: relax, chillend, laid back, slapen op het gras. Vervolgens verkasten Yanto en Noor naar andere podia (resp. Odd Future Wolf Gang Kill Them All en Ben Howard) en ik ging naar The Kills (Grolsch). Man + Vrouw = Herrie. Letterlijk in dit geval. Goede herrie dat wel. Maar...net niet interessant genoeg.
Terug naar de Alpha voor Skunk Anansie. Noor kwam er weer bij om mee te kijken naar deze helden. En het was geweldig! Ik heb één kippenvel-moment gehad en dat was bij de aanzet van Charlie Big Potato. Ik vind dat echt een geweldig nummer waar een hoop inzit qua tempo en emotie. En live komt dit nummer helemaal tot zijn recht. Die Skin is echt een geweldenaar als het gaat om interactie met het publiek, ook dat was geweldig om te zien én mee te maken. Op weg naar de Bravo even voorbij gelopen aan Beady Eye, het nieuwe Oasis. Met Liam. Klonk prima, maar het was zo barstensvol, dat we maar op een afstandje zijn blijven luisteren. Yanto zouden we weer zien bij Aphex Twin. Deze trance / house / triphop / drum 'n bass-dj had verklapt een toffe show weg te geven: beelden van het publiek direct verwerken in de visuals achter de dj-booth. En hij had gelijk, het was tof. Halverwege toch vertrokken om een Tool-achtige band te beluisteren: Karnivool. Het bleek voor mij een te grote overgang van trance naar metal en ik hield het ook niet lang vol. Na twee nummers werd het gewoonweg teveel (watje!). Misschien komen ze nog eens in een kleinere zaal spelen waar ik dan heen kan gaan.
Terwijl we naar de Alpha liepen voor The Offspring, liepen we langs Juliët, wat een mooie naam is voor een tent ;). Daar ging Dolf Jansen zijn optreden doen en aangezien we nog geen cabaret hadden gedaan, lieten we de oude mannen van The Offspring voor wat ze waren. Het cabaret van Jansen was wat onstuimig en met weinig lijn in zijn verhalen. Op een gegeven moment was hij met vier verhalen tegelijk bezig. Maar natuurlijk wel in bijna iedere zin een grap. Maar ook een stukje waarover je achteraf gaat nadenken. En dat is natuurlijk hetgeen hij wilde bereiken.
Eerder naar huis dan de vorige avonden, want toch wel erg moe. Logisch, aangezien we alle drie de dertig al gepasseerd zijn. Bij thuiskomst bleek er iemand op mijn auto gezeten te hebben en het fietsenrek was onherstelbaar beschadigd. En natuurlijk geen achtergelaten briefje. Klote.
THUIS (II) Het echte thuis dus. Redelijk vroeg in de morgen Els bij het station afgezet, er moest immers gewerkt worden, en daarna de spullen ingepakt en ingeladen. Na wat gepuzzel (hoe moesten de fietsen nu mee?), vlot naar huis gereden. Nu is het nog maar 51 weken tot aan #LL12. En die wil ik graag meemaken op dezelfde manier, dus met een appartementje in de buurt. Zodat ik heerlijk kan slapen, heerlijk kan ontbijten, heerlijk kan zwemmen en heerlijk kan lunchen.
Een oprecht bedankje aan Els, Juul, Yanto, Kim, Romijn, Philine, Noor, Eelke en Lonneke voor hun gezelschap tijdens dit fantastische weekend!
