[concert] 8 jaar | System Of A Down

Acht jaar. Acht jaar stonden er tussen het laatste optreden die ik gezien heb van System of a Down en het optreden van afgelopen woensdag. Veel te lang als je het mij vraagt. Er is veel veranderd in die acht jaar. Mijn leven is erg veranderd in die acht jaar. Huis, trouwen, dochters. Ach, die verhalen kennen we nu wel. Wat er niet veranderd is, is System of a Down.

System of a Down heeft geen nieuw werk uitgebracht en ook niets nieuws laten horen tijdens het concert in het Ziggo Dome. Ze speelden de oude meuk alsof het nieuw werk was: met passie en energie. Daar hebben ze in acht jaar tijd niets aan verloren. Gelukkig. Enige minpuntje was wel dat er weinig interactie was tussen de band en het publiek. De gitarist probeerde het nog wel, maar als de frontman het doet is het toch leuker. De frontman bleek jarig, we hebben ook voor hém gezongen.

Oud werk wisselde ouder werk met elkaar af en in rap tempo kwamen naast de 'hits' (Chop Suey!, Toxicity, Sugar), ook wat onbekender werk langs (Prison, DDevil, I-E-A-I-A-I-O). Dat is altijd een +1 wat mij betreft. Bij Spiders kreeg ik zelfs kippenvel, ik vraag me nog af waarom. Absoluut hoogtepunt was toch wel Chop Suey, die het publiek massaal meezong. De zanger had even drie minuten pauze.

Voor sommige mensen in mijn nabijheid in de hal mochten blij zijn dat ik een geduldige man ben met een aardig hoge tolerantiegrens. Want als ik twee meter hoog, een meter breed en heetgebakerd was geweest, hadden ze er niet zo best vanaf gekomen als nu. Wat een irritante lui heb je toch, meest ergerlijke zijn dan toch wel de biergooiers. Al scoort de headbangster met meer dan een meter haar ook hoog. En de wegwerkzaamheden op de A4 naderhand ook. Maar genoeg gezeurd nu.

De show en de muziek waren geweldig en daar gaat het tenslotte om. Ik hoop dat er snel nieuw werk uitkomt en weer een tour daarbij, met een optreden in het Ziggo Dome (vreselijke naam, geweldige zaal). Dit was mijn vierde System of a Down optreden, maar ik gok niet de laatste. Als er maar niet weer acht jaar tussen gaat zitten. Tegen die tijd ben alweer veertig...
 

SETLIST  

Aerials
Suite-Pee
Prison Song
I-E-A-I-A-I-O
Soldier Side (Intro)
B.Y.O.B.
Deer Dance
Radio/Video
ATWA
Peephole
Hypnotize
Needles
DDevil
Lost In Hollywood
X
Suggestions
Psycho
Chop Suey
Lonely Day
Question!
A.D.D
Holy Mountains
Spiders
Cigaro
Roulette
Toxicity
Sugar

[foto] Hardlopen

Meestal draag ik geen telefoon bij me tijdens het hardlopen, soms wel. En soms zie ik dingen. En dan probeer ik die dingen vast te leggen. Een kleine selectie.

[juul] Telefoongesprekje

 "Hallo, papa?" zegt ze als ze de telefoon van mijn schoonmoeder krijgt. "Hai schat. Ik bel je even omdat ik aan je moest denken. Ik heb een liedje in mijn hoofd. Maar ik weet niet hoe hij verder gaat." Juul: "Welke dan?" Ik zing: "Tsjoe tsjoe wa, tsjoe tsjoe wa, tsjoe tsjoe wa wa wa... Weet jij hoe die verder gaat?" vraag ik aan haar. Antwoord moest ze schuldig blijven. Maar toen ik toch een aanzetje gaf, kwam er toch wat uit: "Op je plaats. Strek je armen. Vuisten..."

Op dat moment komt er een klant in mijn winkel en vraag ik haar of ze even wil wachten. "Ben je er nog?" vraag ik als ik de klant te woord heb gestaan. "Ja hoor." "Okee, kan je nog even wachten?" "Ja hoor," antwoord ze weer, dus ik besteed de nodige aandacht aan mijn klant. Na het afrekenen, pak ik de telefoon weer: "Ben je er nog?" 

"Papa, ik heb een liedje in mijn hoofd," begint ze. "Welke dan?" vraag ik verrast. Gaat ze nou mijn trucje gebruiken? "Nou?" zegt ze. "Ik weet het niet, jij hebt een liedje in je hoofd. Hoe gaat ie dan?" "Weet ik niet. Met een leeuw. Van de Lion King." Ah, weet ik ook gelijk welke film ze tussen de middag heeft zitten kijken. "Cirkel van het leven?" waag ik een gok. "Nee." Echt die spanning, ik kan het niet aan! "Awoembojee, awoembajee..." begin ik, maar dat was het ook niet. Meer liedjes ken ik dan ook niet uit die film. Volgens mij had ze helemaal geen liedje in haar hoofd, maar zat ze me gewoon te neten. 

Ik besloot het weer over Tsjoe tsjoe wa te hebben en zing het liedje voor haar. Ze zingt en danst mee. En aan mijn schoonmoeder te horen zag dat er nogal grappig uit. Mooi. "Ik ga ophangen. Ik moet weer even werken." "Okee," hoor ik aan de andere kant. "Dag Moki, tot vanavond." "Dag papa." "Ga maar ophangen, dan moet je op de rode..." En weg was ze. 

Beste telefoongesprekje ooit!

[varia] De biecht

En dan niet die van mij, want ik hoef van mijn geloof niet te biechten en sportief al helemaal niet; ik loop al mijn wedstrijden op een boterham met hagelslag en een bord pap. En wat adrenaline misschien, maar dat staat op geen enkele lijst met verboden middelen. Voor zover ik weet. 

Ik heb het natuurlijk over Michael Boogerd. Boogie. Ik weet niet goed wat ik moet denken van "de biecht", maar het neemt niet weg dat ik destijds genoten heb van zijn prestaties en overwinningen. Zijn etappe overwinningen in de Tour, zeker La Plagne, zijn overwinning in de Amstel Gold Race in de sprint tegen de oppergebruiker Armstrong (en zes podiumplaatsen de jaren erna), de WK's waarin hij soms nét tekort kwam voor de ereplaatsen, en natuurlijk zijn favoriete klassieker, Luik-Bastenaken-Luik. Die laatste wedstrijd allen verloren van (naar later gebleken) dopingzondaars.

De 20% van de renners die in die periode niet gebruikte, kom je ook niet tegen in de uitslagen. In die tijd ging, en wellicht nu nog nog gaat, het erom wie zich het beste had geprepareerd. Hoe vals spel ook, het hoorde bij het bestaan van een prof. En waarschijnlijk (zeker) niet alleen in het wielrennen. Ook in de atletiek (NIET IK!!!) en verschillende krachtsporten wordt een hoop rotzooi gebruikt om tot betere prestaties te komen. 

En zo'n gekke gedachte is het eigenlijk niet. Niet alleen je eigen belang is groot bij het uitoefenen van je sport. Ook de omgeving speelt een belangrijke rol in het nemen van soms zware beslissingen. De sponsor die uitslagen van je verwacht terwijl je concurrenten gedoped en met twee vingers in de neus van je wegrijden. De supporters die graag zien dat je altijd aanvalt. De journalisten die je de grond in schrijven als je niet in de finale kan meekomen. Natuurlijk hóéf je geen rekening te houden met deze externe factoren. Maar als het gaat om geld verdienen, maken we allemaal andere keuzes dan we misschien eigenlijk zouden willen.

Even terug naar Boogerd. Op teletekst worden zijn ereplaatsen van drie klassiekers (Luik-Bastenaken-Luik, Amstel Gold Race en Ronde van Lombardije) opgesomd. Even uitgezocht van wie hij verloor: Vandenbroecke (LBL 1999), Hamilton (LBL 2003), Rebellin (AGR en LBL 2004), Vinokourov (AGR 2003, LBL 2005), Zabel (AGR 2000), Bartoli (AGR 2002), Di Luca (AGR 2005 en RvL 2001), F. Schleck (AGR 2006), Camenzind (RvL 1999) en Cunego (RvL 2004). Alleen Bartoli en Cunego zijn nooit betrapt geweest op doping gebruik. Maar dat is Boogerd ook nooit overkomen. 

Ik geloof Boogerd. Dat hij spijt heeft, maar dat hij niet anders kon in zijn ogen. Het kon wel, maar dan had hij de ganse natie teleurgesteld met nietszeggende resultaten in nietszeggende wedstrijdjes. Overigens keur ik het gebruik van doping niet goed, maar wie ben ik? Daarnaast vind ik het top dat hij geen namen gaat noemen. Dat dóe je gewoon niet. Dat moet ieder voor zich weten.

Ook dit seizoen ga ik alles weer lekker volgen en kijken. Tirreno, Parijs-Nice nu, later de Giro, Tour, Vuelta, NK, WK, Vlaanderens Mooiste, LBL, AMG, vooral Parijs-Roubaix (de aller- allermooiste!), Catalaanse week, RvL, Ronde van Californie en weet ik allemaal wat. Lekker genieten.

http://nos.nl/op3/artikel/481400-boogerd-bekent-dopinggebruik-het-interview.html

[hardlopen] Jubileum | 20 van Alphen 2013 | 10 km

Ik ben een man van cijfers en statistieken. Dus wist ik het al: ik ging voor de tiende keer achter elkaar de 20 van Alphen lopen. Niet altijd de 20 overigens, sterker nog, die heb ik maar twee keer gelopen. Dat komt vooral door de route: door de polder en een aantal stukken loop je meerdere keren en een aantal keerpunten, daar wordt niemand vrolijk van. Ik gooi het voorlopig nog even op de 10. Overigens was het mijn 40e 10 kilometer wedstrijd. En 87e wedstrijd in totaal. Maar dat terzijde.

De voorbereiding was niet optimaal. Na mijn vorige wedstrijd (de Zegerplasloop, 10 km in 42m16s) ziek geworden en zodoende dus ruim een week niet gelopen. Wel goed uitgerust, dat dan weer wel. Sinds een aantal maanden train ik samen met mijn schoonvader op een nieuwe manier. Veel tempowerk en weinig duur. Want, zo luidt de uitleg, je traint om sneller te worden, niet langzamer. Ik train nu drie keer in de week, waaronder twee intervaltrainingen. Eén keer lange stukken (900 meter), één keer wat korter (400 meter). De derde training is een wisselduurloop met als afsluiter 10 keer 100 meter. Dit zou mij dus sneller moeten maken. 

Maar gister was er dus weer die thuiswedstrijd. Lekker thuis voorbereiden, omkleden in de slaapkamer in plaats van een warme kleedkamer of de kofferbak van de auto en warmlopend van huis naar start. Deze keer was ik ook eens op tijd in het startvak gaan staan, zodat ik gelijk mijn tempo kon pakken. De route was (weer) gewijzigd. De afgelopen jaren heb ik door het Zegerslootgebied gelopen, rondje door het centrum tegen de klok in en dit jaar rondje door het centrum klok mee, net als die lui van de 20 kilometer.

Foto | Corine Kruijsen

De eerste vijf kilometer gingen prima. Geen PR materiaal, maar daar was de vorm ook niet naar. Na twee kilometer gehigh-fived met mijn oudste dochter en lekker doorgelopen richting de Albert Schweitserbrug. Vlak daarna stond het bord van vijf kilometer; dat klopte niet, want dat zou betekenen dat ik twee en een halve minuut over mijn vijfde kilometer had gedaan. Van mijn leven gaat me dat niet lukken, ook niet als het de enige kilometer op de dag zou zijn. 

De tweede vijf kilometer ging in even 21 minuten, het tempo dat ik wilde en wat ik ook het eerste gedeelte gelopen heb. Het was zwaar, maar ik was niet uitgewoond. Niet kapot. Na afloop niet in bad gezeten (wat ik normaal doe als ik tot het uiterste ben gegaan), maar even onder de douche gestaan. Met andere woorden: dat kan harder! Ik moet gewoon het gas induwen en niet bang zijn om half kotsend over de finish te gaan. Maar die overwinningsdrang zit er dus nog niet in. Ik hoop dat dát nog eens komt. Zal vast iets mentaals zijn.

Mijn eindtijd was 40m11s. Over ongeveer 9,7 kilometer. Om op een representatieve eindtijd te komen voor een 10km heb ik uitgerekend wat ik over 400 meter gemiddeld liep, 1m40s. Als ik dat er dus bij optel heb ik mooie tijd gelopen: 41m51s. Mijn derde tijd ooit en binnen de tijd die ik wilde lopen, onder de 42 minuten. En waar ik ook blij mee ben is mijn laatste kilometer: 3m59s. Dat is een mooie afsluiter na 8,6 kilometer hollen.

Ik hoorde net van Els wat er mis was gegaan wat betreft die 300 meter, de hekken bij het keerpunt waren niet goed geplaatst. Shit happens. Uiteindelijk was het gevoel goed en daar gaat het tenslotte om! Volgend jaar ben ik er weer bij. Voor de elfde keer.

Lé    9,7KM |     40m11s

Arie   20KM | 1u37m03s

20 van Alphen 2013 | Uitslag Leon Hoogeveen

[reizen] Gunderath | Eifel [deel II]

DAG 5 Eindelijk hardgelopen. Zowel Els als ik. Door de sneeuw, door de bossen, langs een meer, heuvel af en, wat het meeste pijn deed, heuvel op. Het leken wel echte bergen, waarna je na en bocht zag dat je nog verder omhoog moest. Er kwam geen eind aan! Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik denk dat Els het ook vrij pittig vond.

Daarna is Els met Juul even wezen dansen. En leuk dat ze het vindt. Ik denk dat we een hobby voor haar moeten zoeken in een dansschool. Overigens zijn de liedjes in het Duits gezongen, maar dat hindert Juul allerminst om er vol van te genieten. En dat vind ik mooi. Later op de dag hebben we de cd gekocht met diezelfde liedjes. In het Nederlands, want mij hindert het wel.

Vandaag hebben we Juul kennis laten maken met de schone sport Bowlen. Ik vind het geweldig, en ik hoop ook haar enthousiast ervoor gekregen te hebben. Ze kon nog niet helemaal goed gooien, maar met wat hulp van Els en wat worpen van mij, heeft ze toch mooi haar moeder verslagen. Maar mij niet. Papa's verliezen niet. Al was het eerste potje dramatisch, tweede was acceptabel: 111 punten.

En was Fien nog aanwezig vandaag? Jazeker! Alleen hebben we die vandaag niet zoveel gehoord. Zelf gespeeld op het kleed, redelijk wat geslapen overdag en voor de rest een beetje eten, drinken en, het moet er allemaal ook weer uit, poepen en plassen. Fruit- en avondhapje netjes opgegeten. Echt een voorbeeldig, en vooral makkelijk kind. Heerlijk!

DAG 6 Sjonge jonge wat ben ik ongelooflijk trots op mijn oudste dochter. Stond ze daar lekker te dansen met andere kinderen, zonder zorgen, zelfstandig. En ze is pas net drie geworden! De weg naar zelfstandigheid wordt een lange. Ook, of beter geschreven, zeker voor mij.

  

Eerder heb ik een lange wandeling gemaakt (8km/1u35m) met Fien aan mijn buik hangen. Ze heeft even rondgekeken, geslapen en gehuild. Duurde haar toch net te lang, ze had het wat koud gekregen, ondanks haar skipak. Achteraf baalde ik er enorm van, maar ik kan het niet meer terugdraaien. Overigens was de route behoorlijk pittig en erg mooi. Toch een paar mooie plaatjes geschoten.

Nog eerder zijn we naar het grote overdekte speelparadijs geweest. Daar was Juul iets minder zelfstandig en werd ik overal mee heen gesleept. Helemaal niet erg. Ze mocht een kado uitzoeken, het werd lego met een draak, een ridder en een stukje kasteel. Erg 'lady-like'. En ook nog een race-auto, die ook een old timer en een jeep kan worden. Die is stiekem voor mezelf...

 

DAG 7 Bijna. Bijna had ik een PR geworpen tijdens het bowlen. Na twee potten (107 en 113 punten) waren vrouw en dochters er klaar mee. Ik had de baan even voor mezelf. Eerste pot daarvan niet zo best (88), maar die tweede ging als een speer! Na een begin van twee strikes en een spare had ik na zeven en een halve beurt 99 punten! Toen viel alles uit... Degene die na mij mocht, was het wachten zat. Ik was immers al twee minuten langer dan mocht. Nu blijft mijn PR voorlopig nog op 133 punten staan.

Helemaal. Helemaal had Juul prijs bij de kinderbingo. In de eerste ronde gelijk al. Ze mocht op het podium de prijs ophalen en een dansje doen met Orry, de mascotte van Center Parks. Of zo iets. Zonder enige schroom deed ze dat met volle overgave. Na het avondeten, heeft ze ook weer staan dansen met Orry. En andere kinderen. Ze had weer zo'n lol! Geweldig om te ervaren. En Fien was vandaag weer eens lekker rustig en tevreden. Zoals wel heel vaak.

Vanavond de spullen alvast weer gepakt, zodat het morgenochtend allemaal een beetje vlot gaat. Ach, uiteindelijk valt er met kinderen niets te plannen. Morgen helaas alweer naar huis. En nu maar afwachten of al die horrorverhalen (sneeuw, kou, ijzel, falende NS) kloppen. Volgens mij wordt er weer eens enorm overdreven door bepaalde instanties. Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus kalmpjes aan tijdens de terugreis.

DAG 8 Zowaar helemaal op tijd vertrokken, en dat is heel wat met twee jonge kinderen. Schijnt. Ook de reis was voorspoedig, ondanks alle waarschuwingen over de toestand op de weg in Nederland. Het viel allemaal reuze mee.

Al met al een heerlijke vakantie gehad, zonder dat we veel gedaan hebben. Juul heeft geknuffeld, gezwommen, gedanst, gebingoot, geklommen en gegleden. Vooral heel veel lol gehad. Fien hebben we haast niet gehoord. Die heeft heerlijk in de box liggen spelen, geslapen of gewoon lekker met ons geknuffeld. Als je kinderen het naar hun zin hebben, heb jij het ook luidt het cliché. En dat klopt.
 

<< [deel I]

[reizen] Gunderath | Eifel [deel I]

DAG 1 Het bleek best een beetje proppen, al die spullen in zo'n Cliootje. Maar ja, je moet wat als je niet wil investeren in het huren van winterbanden voor onder de Focus stationwagon. Uiteindelijk paste alles wat we mee wilden nemen (ben weer geslaagd voor mijn tetrisdiploma).

De reis liep redelijk voorspoedig: één keer gestopt om Fien wat eten te geven, en voor onszelf wat gekocht bij de Subway bij 'De Lucht'. We konden ook stoppen omdat Juul moest plassen. Leuk hoor dat ze zindelijk is en geen luier meer om wil, maar als je met 180 over de Autobahn jakkert is dat niet hetgeen dat je wilt horen. Uiteindelijk een parkeerplaats gevonden zonder WC, dus moest het in de sneeuw. Een afslag later was er overigens een parkeerplaats mét WC voorziening.

Één keer gekeerd (niet óp de snelweg) omdat ik gewoonweg vergeten was de afslag te nemen. Navigatie deed wat raar, maar ik had onthouden welke afslag we hebben moesten (34). Inmiddels was daar afslag 35 al... Maar voor de rest makkelijk gevonden. Het park, Park Eifel, ligt aan één van de bergpassen in de... Eifel, erg mooie weg om te rijden.

 

Het huisje is redelijk groot, voor 6 personen: acht verdiepingen hoog, dertien slaapkamers met eigen badkamer met jacuzzi en sauna, een verwarmd zwembad in de kelder, een grote keuken met vijf-sterren-restaurant koks en dit alles met een volledig leger aan hofhouding. Wij vermaken ons wel!

DAG 2 Redelijk uit kunnen slapen. Els niet. Maar zij heeft dan weer een middagtukje gedaan. Het had waanzinnig gesneeuwd, en ik had Juul beloofd even naar 'het bos' te gaan. Nou ja, bos. Er stonden een paar bomen op een rij met een pad ernaast. Maar de verse sneeuw zorgde voor een betoverend tafereel. Juul was erg onder de indruk. Veel mooie foto's gemaakt.

Daarna naar de indoor speeltuin geweest, waar ik... Juul zich even heerlijk kon uitleven. Er was ook schmink, maar dat wilde ze niet. Ik wel, maar dat mocht niet. Na de lunch en 'Buurman en Buurman' ('A je to!'), zijn Els en Juul naar het zwembad geweest en ben ik bij Fien gebleven, die een gat in de middag aan het slapen was. Ze was weer iets minder ziek vandaag.

's Avonds uit eten bij de fastfood restaurant, waar een triple cheeseburger mijn maag vulde. Juul kreeg een enkele op, dat vond ik eigenlijk best knap. We hebben een slee gehuurd, dus Juul kon haar lol op. Els en ik ook; we zijn, in het donker, allebei nog van een klein hellinkje afgeroetsjt. Toen de kinderen op bed lagen een borreltje en twee afleveringen Dexter. Op een minuscuul portable dvd speler. Dat dan weer wel.

DAG 3 Nadat Juul eerst in de sneeuw gespeeld had met Els, wilde ze daarna niet wandelen. Ik wel. Dus ik wandelen met Fien en Els naar de speelhal met Juul.

Tijdens de wandeling genoten van Fien, die vanuit de buikdrager hing te oreren. Ook genoten van de weidse uitzichten en de schoonheid van sneeuw. Alles wit. Ongeveer drie en een halve kilometer gewandeld in een dik uurtje. Inclusief foto's maken en abseilen van een steile helling. Toch maar goed dat Juul niet mee was.

De rest van de dag doorgebracht in het huisje met mijn jongste dochter en samen een kleine fotosessie gedaan. Els en Juul gingen fijn zwemmen. Iets wat ik morgenochtend ook zal doen: we gaan babyzwemmen. Om negen uur al, dus maar een wekkertje zetten... Helaas.

Na het avondeten de meiden het bed in en wij Dexter kijken. Gelukkig een kabeltje gevonden waardoor ik de portable dvd speler aan kon sluiten op de tv. Kijkt een stuk fijner. Overigens zijn we nu vijf afleveringen ver, maar de spanning moet er nog inkomen bij me. Els denkt er net zo over.

DAG 4 Vandaag de meest afgrijselijke schoenen gekocht. Van die "zie-mij-eens-in-de-sneeuw-wandelen"-schoenen. Ze zien er niet uit. Maar ze hebben wel veel grip en ik heb er ontzettend warme voeten in. En aangezien ik één keer per jaar de Duitse sneeuw opzoek en het in Nederland ook wel eens sneeuwt, is het misschien geen onverstandige investering. Brrrrr...

Maar vanochtend eerst baby gezwommen. Dat wil zeggen dat we een uurtje eerder het zwembad in konden en dat het dus lekker rustig was voor onze kleine meiden. Ook andere moeders kozen hiervoor, een tweede reden om baby te gaan zwemmen. Fien vond het fantastisch en genoot zichtbaar in het warme water. Ook Juul is een klein waterratje, maar dat wisten we al.

Na de lunch hebben alle dames úren liggen slapen en heb ik me rustig door wat leesvoer kunnen worstelen. Morgen is het mijn beurt voor een schoonheidsslaapje, want ik ben kapot nu! Na de slaappauze naar Ulmen gereden, althans, uiteindelijk werd het Daun. Een Ter Aar-achtig dorpje waar we wat inkopen hebben gedaan voor het thuisfront. Waaronder twee flessen wijn voor onszelf, een cabernet dorsa en een spätburgunder. Die laatste is overigens vaste prik als ik in Duitsland ben. Daarna wat gegeten bij de Italiaan (steak...) en in het huisje een slechte film gekeken (Unstoppable).

[deel II] >>