woensdag 27 augustus 2008

[varia] Hobby's

EINDELIJK EEN PR! En dat zou een keer tijd worden ook! Niet op de zo fel begeerde 10 kilometer, maar op een langere afstand: de 15 kilometer. Ik kon een uurtje eerder naar huis van mijn werk en kon zodoende mij op mijn gemakje voorbereiden op een zomerloopje in de buurt. Ik haalde eerst mijn twee medestrijders (Mariyanto en Arie) op en kwam tot de ontdekking dat ik de enige van de drie was die nog niet in wedstrijdoutfit gekleed was, en dat terwijl ik wel de meeste tijd had van ons allen... Gelukkig hadden ze daar (De Meije) ook een ruimte waar ik mij kon omkleden. Later bleek dit dus gewoon de kantine te zijn en kon je je 20 meter verderop in een kleedkamer verkleden (graag gedaan dames).

De loop ging over een volledig autovrij en verhard parcours slingerend langs de rivier De Meije. Halverwege was het keerpunt en kon de terugreis beginnen. Ik had berekend om met 35 minuten het keerpunt te willen bereiken. Als ik voor de terugreis dezelfde tijd nodig zou hebben, had ik een mooie tijd van 1 uur 10. Uiteindelijk belandde ik na 33.25 bij het keerpunt en had ik een fijn tempo in de beentjes. Zelfs bij de 10 kilometer had ik een tijd binnen de 45 minuten (44.54) en mijn eindtijd was: 1.08.07 (1 uur, 8 minuten, 7 seconden). Ik heb ruim 1.30 van mijn vorige beste tijd afgesnoept, dus ik was meer dan tevreden; ik was gewoon BLIJ! En nog niet eens uitgeteld, er zit dus nog meer in het vat, alleen is het jammer dat het vat zo donker is van binnen dat ik niet weet wat. En hoeveel.

SERJ TANKIAN Dinsdag speelde Serj Tankian (zanger System of a Down) in 013 in Tilburg zijn liedjes, zet je luidspreker even voluit aan en ram op het onderstaande filmpje:

Dat heb ik dus in het live en erg hard gehoord en het beviel me uitermate prima. Ik had hem eerder gezien in november in Amsterdam en nu dus iets verder rijden in Tilburg. Vanuit mijn werk gelijk naar Tilburg gereden, onderweg de McDonalds onveilig gemaakt, om tot de ontdekking te komen dat er geen bordjes in de nabije omgeving van 013 te vinden met daarop een aanduiding van een parkeergarage. Na een kwartier te hebben rondgereden, mijn auto maar ergens net even buiten het 'centrum' neergezet en naar 013 gelopen. Bij de kassa gekomen zag ik een enorme parkeergarage van 013 zelf...daar was ik al 2 keer langs gereden, damn, voorprogramma gemist.
De muziek was strak en hard. Jammer dat er bij sommige wat ingetogen momenten altijd een stel debielen daar doorheen moet schreeuwen, als of ze zich ongemakkelijk voelen met de situatie. Hou gewoon je bek en luister naar de muziek waarvoor je gekomen ben...of rot gewoon op en laat de andere mensen naar de muziek luisteren waarvoor ze gekomen zijn. Ja, ik moet nodig op vakantie. Tussen het bekende repertoire speelden ze een nummer van de Beatles (Girl) en een live mash-up van een nummer van hun (Money) en van Abba (Money money money). Die was echt te grappig. Als toegift speelde ze een eigen nummer in een reggae versie. Ze gaven eerlijk toe dat ze eerst stoned moesten zijn om dat nummer op die manier te spelen, en volgens mij moest ik eerst stoned zijn om dat nummer te waarderen. Dat was ik niet, dus vond ik het maar ellende en zonde van mijn tijd.

En toen was de terugreis lang, de nacht kort en daarna toch weer vandaag.

dinsdag 19 augustus 2008

[#LL08] Llow Sweet Home | Lowlands 2008

Afgelopen weekend was ik inwoner van Lowlands. Een tijdelijke middelgrote plaats met ruim 70.000 inwoners, met een aantal supermarkten, cafe's en ontelbaar veel eettentjes. Je vindt er een overvloed van cultuur in de vorm van (straat)theater, kunst, film en natuurlijk muziek. Het duurde 3 dagen en daarvoor is er een heus tentenkamp beschikbaar, zo'n 55.000 mensen slapen er in tentjes, caravans of campers. Waar die andere 15.000 mensen (lees: werkende lieden) sliepen, geen idee. Wellicht dat iemand dat wel kan beantwoorden aan mij.

DONDERDAG Na een dag van middelhard werken, kwamen we om half tien aan op het terrein waar ik zes keer eerder ook al was geweest. Het voelde bijna als thuiskomen en we moesten op zoek naar een geschikte plek voor onze tent. Op camping 4 zagen we een paar vierkante meter die nog beschikbaar was. Ik vond het te krap, maar Els was onvermurwbaar. Dichtbij de toilet- en doucheruimte en dicht bij een pad, dus geen last van onzichtbare scheerlijnen.

VRIJDAG Na een brakke nacht toch een beetje zenuwen voor de dag die ging komen. Brakke nacht, omdat ik me behoorlijk omklemt voelde voor de tent en de oordopjes die ik in had om me te verweren tegen de gettoblaster niet heel ver weg. En het conform van mijn eigen boxspring was ook ver te zoeken natuurlijk!

De eerste band die ik zag was Thrice. Ik moet eerlijk zeggen: "Ik had er meer van verwacht". De volgende act was Santogold. Wat was dát ongelooflijk cool. De show was erg strak, zeker met behulp van die twee danseressen. De muziek vond ik toch het meest neigen naar Gnarls Barkley, maar dan vrouwelijk. De hoofdact was natuurlijk Anouk. Van haar weet ik dat zij een goede show geeft en goed bij stem is. Els wilde graag vooraan staan, dus deden we dat. Goed zicht gehad, wat kan ze toch lekker hupsen (voor wie dat wil weten, ontvang ik graag een privé bericht). Na haar rockshow, via een te drukke Junkie XL, maar eens proberen vroeg te gaan slapen.

ZATERDAG Uiteraard vroeg wakker ook, dus naar de Rock 'n' Robbikz met Dolf Jansen. Hilarisch! Natuurlijk heb ik niet meegedaan, want daar werd ik ongetwijfeld te moe van. Na een paar uurtjes rond gelopen te hebben, heb ik me opgemaakt (...) voor het optreden van N*E*R*D. Zij hebben de hoge verwachtingen helemaal waargemaakt voor mij. Een ideale combi tussen hip-hop en rock, een energieke show en een dampende Alphatent.
Naast het muziekgeweld ook een filmpje meegepakt: [·rec]. Wat een creepy film, behoorlijk veel schrikmomenten waarvan je letterlijk op je puntje van je stoel ging bivakkeren zodat je zo snel mogelijk weg kon als dat zou moeten. Na de film had iedereen nog een gezonde dosis adrenaline in het lichaam om het nog een paar uur op vol te houden. Na een ommetje via de Sex Pistols (kadavers met gitaren) snel doorgelopen naar Underworld. Els was inmiddels redelijk vrolijk van de wodka en ging helemaal op in de muziek van Underworld. Dat had ik niet verwacht, want normaal vindt ze het maar 'herrie'. Ik had er enorm naar uitgezien, maar op één of andere manier kon het me niet helemaal boeien. Na Underworld mij geërgerd aan de ellende die in jaren 90 gemaakt zijn om vervolgens een half uurtje te genieten van de klanken van Miss Kittin. Na dat halve uurtje was ik weer bekaf en wilde nog maar één ding: slapen!

ZONDAG Els heeft haar roes uitgeslapen bij de heren van We Are Scientists. Het bleek een behoorlijke band, met leuke vrolijke klanken, zo op de bewolkte zondagmiddag. Vervolgens was het de beurt aan Textures. Wat was dat ongelooflijk hard zeg, GEWELDIG! Zelden zoiets straks gezien, live op een podium. Geen enkel toegankelijk nummer, maar de tent was toch redelijk goed gevuld. Na deze aanslag op mijn oren wat rustig aan gedaan op het terrein.
The Hives had ik een paar jaar terug ook al gezien op Lowlands, en dat was mij uitermate goed bevallen. Zo ook deze show. De zanger was weer lekker arrogant op een leuke, humoristische manier ("You have AC/DC, you have The Rolling Stones and now you have The Hives!!") en zette hun leukste nummers ten gehore aan ons, het publiek. Het publiek beantwoorde dat door gewoonweg uit hun dak te gaan bij hun 'klassiekers' Main Offender en Hate to say I told you so. Hier begon het na drie schitterende dagen eindelijk te regenen (hoort toch een beetje bij Lowlands). Na de Zweedse kakkers door naar Elbow. Zij bleken een waardige afsluiter van onze Lowlands 2008 met hun mooie liedjes.

Na Elbow zijn we door de modder naar onze auto gelopen en naar huis getuft. We hadden onze spullen al eerder op de dag naar de auto gebracht, waardoor onze tent heerlijk droog is gebleven en pas volgend jaar weer uitgepakt hoeft te worden. Toen was het weer even douchen (ik stonk vast heel erg) en heerlijk slapen op de boxspring met de hoogtepunten van de dag op tv...op de achtergrond...

woensdag 13 augustus 2008

[opinie] Asociaal gedrag

Eigenlijk wilde ik een blog schrijven over het kijken naar vrouwen in Amsterdam als het een graadje of 23 is. Maar zoals het woord 'eigenlijk' in de eerste zin aangeeft, doe ik dat niet. Het zou toch alleen maar gaan over strakke shirts met prompte borsten en spijkerbroeken met strakke kontjes.

Waar het wel over gaat: iets dat ik gister meemaakte op de weg van werk naar huis. Ik had een dag gewerkt in Leiden en bij het bereiken van de snelweg (A4, aansluiting N11) kwam ik nog op de in/uitvoegstrook in de file. Ik zag aan de matrix-borden dat er banen waren afgesloten omdat er een ongeluk was gebeurt, althans dat dacht ik. Mijn vermoeden werd bevestigt toen er een ambulance over de viaduct reed waar ik een minuut eerder ook nog reed. Toen gebeurde het...

In mijn achteruitkijk spiegel wachtte ik op de ambulance, maar in plaats daarvan zag ik een spacewagon op de vluchtstrook rijden. Hij wilde waarschijnlijk direct richting de N11 en via de vluchtstrook de file voorbij rijden. Sowieso is een file voorbij rijden asociaal, maar nu reed er ook nog een ambulance achter hem, over de vluchtstrook. De foute bestuurder koos ervoor om op mijn plek te gaan staan, waardoor ik als een gek moest rijden en sturen om een kleine aanrijding te voorkomen, waarschijnlijk had ik de kleinste auto in de rij (Micraatje!). Tot mijn ontsteltenis zag ik een parkeervergunning op de achterruit geplakt uit Alphen. Ik schaamde mij voor mijn plaatsgenoot, wat een LUL!!!

Even later stond ik 100 meter verder en reed er een andere LUL over de vluchtstrook! Deze had wel het geluk dat er geen ambulance achter hem reed. Volgens deze meneren geldt een file niet voor hen en mogen zij als verhevene van deze wereld de vluchtstrook gebruiken om naar huis (of wat anders natuurlijk) te rijden. Ik vind dit persoonlijk redelijk asociaal. Maar zoals sommige mensen mij wel eens voorhouden: "Wat jij vindt, breng je maar naar de politie."

Toen ik vlakbij het ongeval was werd de spacewagon door een ambulancebroeder uit de rij gehaald. Hierdoor weet ik niet of het ongeluk ernstig was. Wat ik wel weet is dat de bestuurder van de spacewagon een standje heeft gehad over zijn asociale gedrag. Ik ben gelukkig niet de enige die er dus zo over denkt. Goed om te weten, kunnen we met z'n tweeën naar de politie... Op de N11 werd ik door de spacewagon met een noodgang ingehaald, hij moest natuurlijk wat tijd inhalen.

Eigenlijk was dit verhaal niet zo spannend als het verhaal dat ik in eerste instantie in mijn hoofd had, maar ik ga dit weekend naar Lowlands, en mocht het nou een beetje goed weer worden, heb ik vast voldoende materiaal voor mijn blog volgende week en kan ik het alsnog hebben over het fijnste uitzicht dat er voor een hetero-man bestaat.

dinsdag 5 augustus 2008

[opinie] Ergernissen

Ik ben van het geduldige. Vaak lukt me dat ook prima. Ik denk dat er weinig mensen zijn die mij rood hebben zien aanlopen van nijd, mijn stem horen verheffen uit irritatie of iemand uit horen schelden wegens onmacht. Ik denk dat alleen Els hierover mee kan praten wat betreft Lé in de ergernis-mode.

Gister werd ik op de proef gesteld. Er zijn een aantal dingen waar ik slecht tegen kan, waaronder mensen die 70 rijden waar je 80 mag. De maximale snelheid buiten de bebouwde kom is 80. Ik ga wel eens wat harder, maar probeer wel goed op de snelheid te letten, zeker gezien het aantal boetes van de laatste maanden (foei!). Gister heb ik vanaf Woubrugge, tot aan Leimuiden achter zondagsrijders op maandag gezeten. Echt heel vervelend dat je nergens meer kan inhalen op die weg, want het schoot voor geen meter op. Gelukkig reed ik niet te hard bij de flitser ter hoogte van Rijnsaterwoude.

Eenmaal bij Leimuiden kon ik er eindelijk voorbij, maar ik heb me kunnen inhouden bij het passeren, ik heb geen middelvinger opgestoken, ik wilde mij niet verlagen tot het achterlijke gedeelte van de rijdende medemensen. Het jammere was wel dat ik de tweede auto in de rij was voor de brug die natuurlijk open moest voor al die pleziervaarten, al hadden die mensen gewoon 80 gereden, had ik daar niet hoeven wachten...

Een open brug is ook zoiets. In Alphen zijn er genoeg bruggen waarvoor je moet wachten, zeker als het boven de 18 graden is, is het weer dringen geblazen voor alle boten die zo nodig van plek willen / moeten veranderen. Ik zie nog steeds de lol niet van het in een klein hok slapen op een beweegbare ondergrond. Ditzelfde heb ik trouwens met kamperen en caravans, maar dan met een vaste ondergrond.

Muzikaal gezien zijn er ook ergernissen te vinden in mijn brein. Simply Red is zo'n groep waar ik me mateloos aan kan ergeren. Ik denk dat het ligt aan die kerel met die rotkop en dat felle oranje, vette, lange haren. O ja, en zijn zeikstem. Gelukkig maken ze niets nieuws meer, maar ik wordt bijna dagelijks gegeseld door oude 'hits'. Wie is programmaleider en verzint het om Simply Red te draaien. Ook Phil Collins wordt te vaak in de ether gegooid. Ik kan wel wat beters verzinnen, maar ik heb dan ook dé ultieme smaak. Kerst is de meest ellendige periode in het jaar voor mij en mijn muzieksmaak...

Ik ben verder prima in orde en volgens mij is een beetje ergernis niet ongezond. Ik denk zelfs dat het je scherp houdt, je blijft nadenken over bepaalde zaken en dat het je geduld danig op de proef kan stellen, om tot de conclusie te komen dat je niet rood bent geworden (alleen wel van de hitte), je stem niet hebt verheven (alleen wel bij 'Alive' van Pearl Jam) en zelfs niet hebt gescholden (nou vooruit, alleen een kleine GVD...).