[gall] Afscheid | Spanning

Afscheid

En toen deed ik voor het laatst het rolluik dicht. Mijn luik, van mijn winkel. Althans 'mijn winkel'. Mijn winkel waarin ik zoveel geleerd heb. Bestellen, roosters maken, verkopen, maar vooral met mensen omgaan. Allemaal verschillende mensen die een verschillende behandeling nodig hebben. In het begin had ik daar best moeite mee, maar gaandeweg vond ik mijn draai en lukte het steeds beter de mensen te begrijpen. Heeft vast iets met volwassen worden te maken. En de verhalen, al die verschillende verhalen.

Zo was er F. Kwam paar keer per dag biertjes halen uit de koelkast, ik stond er versteld hoeveel hij hebben kon op zo'n dag. Onder het ouwehoeren sjekkies rollen en vooral op de pof de biertjes halen. Als er dan weer een stuk of twintig op de lijst stonden vond ik het welletjes. "Eerst betalen, krijg je dan weer nieuwe." F. is nu dood. Longkanker.

En P. leerde ik kennen toen hij op zijn slechts was. Niet als persoon, maar een punt in zijn leven. Hij vertelde over (slaap)therapieën en dat hij het af en toe helemaal niet zag zitten. We zijn een paar jaar verder en heeft hij een lieve vrouw en een grandioos leuk kereltje. En een werkgever waar hij al menig ontslagronde heeft overleefd. Doet ie toch wat goeds. Zo mooi om iemand helemaal te zien opbloeien.

M. is een hardloper. Dat wist ik niet, tot dat ik hem toevallig tegen kwam bij de marathon van Amsterdam (waar we beide niet de marathon hebben gelopen). En op dat moment weet je gelijk wat je aan elkaar hebt. Genieter des levens, goede baan gehad, denk ik, en heeft nu een hotel in het Westland. Altijd wist ik wel een bijzonder wijntje aan hem te slijten en altijd kwam hij doodeerlijk vertellen wat hij er van vond. 

Kaartje van A. vandaag

A. is de meest bijzondere klant. A. is een oudere dame (ze had mijn oma kunnen zijn) waar ik op één of andere manier een klik mee heb. Altijd een praatje. Maar toen werd ze ziek. Borstkanker. Gelukkig slaagde de operatie en sloeg de bestraling aan en als een mens positief ingesteld is, werkt dat ook lekker mee. Helemaal weer beter. Nog geen jaar later werd ze weer ziek. Borstkanker. Andere borst, dus ook daarvoor een operatie. Na de nodige bestraling ook nu weer genezen verklaard. Laatst had ik haar een tijdje niet gezien en begon mij zorgen te maken. Ze zal toch niet... Ik achter haar achternaam gekomen (via een andere klant), verschillende mensen gebeld met die achternaam en bij de derde was het raak. Ze leefde tenminste nog. De volgende dag ben ik langs gegaan voor een praatje. 

En zo heb ik legio verhalen van mijn lieve, leuke klanten. Tuurlijk, met sommige heb/had ik niets, maar de anderen waar ik dat wel mee heb, maken dat ruimschoots goed. En de klanten weten de meest recente hoofdstukken van mijn leven: trouwen, de meiden. Er zijn er veel die nog steeds vragen hoe het met hen gaat. "Zo, vijf jaar alweer? Wat vliegt de tijd, hè?"

Spanning

Morgen ga ik voor het laatst naar Pijnacker. En dat is voor een emo als ik toch een dingetje. Mijn winkel. Maar gelukkig hoef ik niet lang te treuren. Eerst een weekend naar Enschede en vanaf maandag ga ik de verhalen aanhoren van (voor mij) nieuwe mensen. Allemaal verschillende verhalen. En ik kan hen met veel trots vertellen over mijn vrouw en dochters. En dat vind ik ontzettend spannend, maar op de goede manier. Ik kan niet wachten om te beginnen. Gewoon in een (voor mij) nieuwe winkel in Leiderdorp.

[hardlopen] Best een end | 20 van Alphen 2015 | 20 km

Afgelopen maanden veel getraind voor de kortere afstanden, tot zo'n 10 kilometer. Maar afgelopen week was mijn schoonvader ziek, waardoor hij niet aan de start kon verschijnen van de 20 van Alphen. Dus zei ik met mijn stomme kop dat ik eventueel wel de 20 kilometer kon lopen als mijn startnummer voor de 10 kilometer makkelijk aan de man/vrouw gebracht kon worden. En zo geschiedde. 

Onvoorbereid een 20 kilometer lopen blijkt dus best pittig. Ik had hoog ingezet: 4m30s per kilometer en je doet er dan 1u30m00s over. Dat is een dijk van een tijd. Als dat lukt tenminste. Ik had al eens 1u29m gelopen tijdens mijn PR halve marathon. Maar waarom ik nu wel even een 1u30m kon lopen, ik had geen idee, het streven was mooi in ieder geval.

5 km

Ik kon mooi vooraan starten en had zodiende weinig last van andere lopers. Alleen de Julianabrug op was wat krapjes. Op de Nassausingel kwam de wind behoorlijk van opzij en dat was onprettig en beloofde wat voor de tweede en derde passage daar als je al weer wat meer krachten verspild had. In de van Boetzelaerstraat kwam de wind recht van voren, maar het publiek maakte een hoop goed. Langs de start, waar Els als een jonge wilde hond klaarstond voor haar 10 kilometer die om 14 uur zou starten, richting het keerpunt in de Irenelaan. Zo'n keerpunt is altijd ver weg lijkt het wel en richting de Baronie ook nog met die sterke wind tegen. Daarna bochtje om naar de Albert Schweitzerbrug. Bijna 400 meter klimmen, maar eenmaal boven zat een kwart van de wedstrijd er op. 22m16s stond er op de klok. Prima tijd, rustig voor mijn doen, want met een beetje vorm loop ik dat dik onder de 21 minuten.

10 km

Richting het Ridderhof lekker windje mee, maar daarna de Kennedylaan was de hel. Tussen de flats was de wind aan het spelen met de benen van mij en mijn medelopers. Je zag mensen opzij geduwd worden en ik voelde ook dat ik niet helemaal rechtdoor ging. En de ellende was dat de wind telkens uit een andere richting leek te komen. Kloteflats! Ik kwam bij een kerel te lopen die in training was voor de Boston marathon. Hij liep nu op zijn marathontempo: 4m30s. "Kijk, dat is mooi" dacht ik bij mezelf. Iemand om in de gaten te houden, dan komt het wel goed. Ik vertelde hem dat ik eigenlijk de 10 kilometer ging doen, dus dat ik dit tempo wilde lopen tot het niet meer ging. De eerste 10 kilometer gingen uiteindelijk in 44m43s. Nog steeds iets onder schema. De stukken tegenwind kostte me wel veel kracht.

15 km

De aardige marathon meneer ging versnellen en ik was gelukkig verstandig genoeg om niet met hem mee te gaan. Eigen tempo eerst. En er kwam nog een berezwaar stuk terug vanaf de Aarbrug terug richting het meer. En ja, dat was een heel zware kilometer. Met heel veel moeite kon ik die kilometer in de buurt van 4m30s lopen, maar het had me veel kracht gekost. Teveel. Het 15 kilometer-punt verdween na 1u07m30s. Precies op schema. Ik vond het toch netjes.

20 km

Maar toen was de pijp leeg. Ik nam wat water en ik voelde mijn knie opspelen. Ik had daar de laatste tijd al meer last van gehad na de trainingen en nu was het voor mij het signaal om rustiger aan te doen. Niet dat ik anders kon, maar toch. Modus uitlopen en zo heel mogelijk blijven. Maar ze waren achterlijk zwaar die laatste vijf kilometer. Wéér die tegenwind op de Kennedylaan en Nassausingel. En ik merkte dat ik de afstand ook niet meer in de benen had. 20 kilometer is dan best een end... De klok stopte voor mij op 1u33m53s. Een aardige tijd (ik meer dan eens sneller geweest, tijdens halve marathons notabene) en geeft me vertrouwen voor de rest van het seizoen. Nu eerst weer wat ijs op mijn knie...

Zo ziet iemand eruit die de laatste 5 kilometer op karakter en tandvlees de finish over gekomen is. Ik ben uiteindelijk 108e geworden van de 927. 

Lé         | 20km | 1u33m53s

Elsbeth  | 10km |     51m58s PR post kinderen!!

Arjanne | 10km |     57m44s PR!!