[hardlopen] Het wereldrecord in Leonland en andere onnozelheden | 10 km

SPIERPIJN Spierpijn, dat is hetgeen ik eraan heb overgehouden. Gisteren heb ik een aanval gepleegd op het wereldrecord 10 kilometer in Leonland. Het is helaas wéér niet gelukt. Ik ben 11 seconden tekort gekomen om de beste tijd te evenaren, dus 12 om het te verbeteren. Het weer was geweldig; zon, geen wind, aangename temperatuur. Ik had een week rust genomen na mijn laatste (sneeuw)training en ook heb ik de avond ervoor pasta gegeten om aan mijn broodnodige koolhydraten te komen. Goed geslapen. Kortom, alle ingrediënten om het wereldrecord nu eens te verpulveren, of op zijn minst een stukje tijd eraf te knabbelen.

Het parcours om en nabij de Amsterdamse Bosbaan bleek toch redelijk zwaar. Wat hoogteverschillen en onverharde stukjes. De eerste drie kilometer gingen volgens schema, iets sneller zelfs: 4.18 per kilometer. Daarna begon het onverharde stukje en wat korte hoogteverschillen; mijn vierde kilometer ging in 4.41. Een enorm verval dus. Op vijf kilometer had ik 22.06 staan. Twee keer 22.06 is 44.12, en dat zou een WR zijn, met één seconde, maar toch... Maar helaas gingen kilometers zes, zeven en negen niet zoals ik in gedachte had, maar waarom kilometer acht wel in 4.18 ging is mij een compleet raadsel. Toen ik op kilometer negen 40.06 klokte dacht ik dat het nog zou kunnen, maar dan moest ik wel 4.06 op de laatste kilometer lopen, helaas werd dit wederom 4.18. Twaalf seconden tekort. Damn... Nee dat is niet het juiste woord. KUT! 44.24.

SINT Afgelopen weekend drie keer Sinterklaas gevierd. Ook drie surprises gemaakt en surprise genoeg had ik die vorige week maandag al helemaal klaar, met gedicht en al. Bij mijn schoonfamilie had ik mijn schoonvader op het lootje staan. Hij had een simpel, maar even zo lastig lijstje ingeleverd: Verassing! stond erop gekalkt. Ik laat een dvd (Crossroads) uit Amerika komen en had het gedicht in een Kinder Surprise gestopt.
 

Bij mijn eigen ouders had ik mijn kleine zus, die onlangs begonnen is met een opleiding dierenarts-assistente. Voor haar een encyclopedie gemaakt met daarin alle informatie van alle dieren in de hele wereld, inclusief de nog niet-ontdekte diersoorten. Nog een vermelding waard: mijn ouders hebben een nieuwe hond: Tinus, een Bordeaux Dog. Geweldig beest! 

Bij de vrienden dat ik Janne, een theeleut eerste klas. Voor haar een theezak gemaakt, met daarin haar cadeaus. Ieder hun eigen niveau qua surprises, maar ik ben toch jaloers op de skillzz van sommige anderen. Hele gefiguurzaagde puzzels kwamen eraan te pas, erg crea allemaal. Ikzelf heb alle cadeaus gehad die op mijn talloze lijstjes stonden; Joep van Deudekom, Strandevolutie en Fokke en Sukke. Daaromheen nog wat extra's. Kortom, ik ben weer reuze verwend.

28 Vandaag mijn laatste dag als zeventwintigjarige. Ik ga gewoon werken alsof er niets aan de hand is. Vanavond gewoon wat loslopen, ook alsof er niets aan de hand is. Daarna weer wat tv kijken alsof er niets aan de hand is. Jammer dat ik een geen goede kapitein ben, anders had ik ook even geneukt alsof er niets aan de hand is. Maar er is wel wat aan de hand: morgen zet ik er weer een streepje bij, hiephoi!