donderdag 14 maart 2013

[juul] Telefoongesprekje

 "Hallo, papa?" zegt ze als ze de telefoon van mijn schoonmoeder krijgt. "Hai schat. Ik bel je even omdat ik aan je moest denken. Ik heb een liedje in mijn hoofd. Maar ik weet niet hoe hij verder gaat." Juul: "Welke dan?" Ik zing: "Tsjoe tsjoe wa, tsjoe tsjoe wa, tsjoe tsjoe wa wa wa... Weet jij hoe die verder gaat?" vraag ik aan haar. Antwoord moest ze schuldig blijven. Maar toen ik toch een aanzetje gaf, kwam er toch wat uit: "Op je plaats. Strek je armen. Vuisten..."

Op dat moment komt er een klant in mijn winkel en vraag ik haar of ze even wil wachten. "Ben je er nog?" vraag ik als ik de klant te woord heb gestaan. "Ja hoor." "Okee, kan je nog even wachten?" "Ja hoor," antwoord ze weer, dus ik besteed de nodige aandacht aan mijn klant. Na het afrekenen, pak ik de telefoon weer: "Ben je er nog?" 

"Papa, ik heb een liedje in mijn hoofd," begint ze. "Welke dan?" vraag ik verrast. Gaat ze nou mijn trucje gebruiken? "Nou?" zegt ze. "Ik weet het niet, jij hebt een liedje in je hoofd. Hoe gaat ie dan?" "Weet ik niet. Met een leeuw. Van de Lion King." Ah, weet ik ook gelijk welke film ze tussen de middag heeft zitten kijken. "Cirkel van het leven?" waag ik een gok. "Nee." Echt die spanning, ik kan het niet aan! "Awoembojee, awoembajee..." begin ik, maar dat was het ook niet. Meer liedjes ken ik dan ook niet uit die film. Volgens mij had ze helemaal geen liedje in haar hoofd, maar zat ze me gewoon te neten. 

Ik besloot het weer over Tsjoe tsjoe wa te hebben en zing het liedje voor haar. Ze zingt en danst mee. En aan mijn schoonmoeder te horen zag dat er nogal grappig uit. Mooi. "Ik ga ophangen. Ik moet weer even werken." "Okee," hoor ik aan de andere kant. "Dag Moki, tot vanavond." "Dag papa." "Ga maar ophangen, dan moet je op de rode..." En weg was ze. 

Beste telefoongesprekje ooit!



woensdag 6 maart 2013

[varia] De biecht

En dan niet die van mij, want ik hoef van mijn geloof niet te biechten en sportief al helemaal niet; ik loop al mijn wedstrijden op een boterham met hagelslag en een bord pap. En wat adrenaline misschien, maar dat staat op geen enkele lijst met verboden middelen. Voor zover ik weet. 

Ik heb het natuurlijk over Michael Boogerd. Boogie. Ik weet niet goed wat ik moet denken van "de biecht", maar het neemt niet weg dat ik destijds genoten heb van zijn prestaties en overwinningen. Zijn etappe overwinningen in de Tour, zeker La Plagne, zijn overwinning in de Amstel Gold Race in de sprint tegen de oppergebruiker Armstrong (en zes podiumplaatsen de jaren erna), de WK's waarin hij soms nét tekort kwam voor de ereplaatsen, en natuurlijk zijn favoriete klassieker, Luik-Bastenaken-Luik. Die laatste wedstrijd allen verloren van (naar later gebleken) dopingzondaars.

De 20% van de renners die in die periode niet gebruikte, kom je ook niet tegen in de uitslagen. In die tijd ging, en wellicht nu nog nog gaat, het erom wie zich het beste had geprepareerd. Hoe vals spel ook, het hoorde bij het bestaan van een prof. En waarschijnlijk (zeker) niet alleen in het wielrennen. Ook in de atletiek (NIET IK!!!) en verschillende krachtsporten wordt een hoop rotzooi gebruikt om tot betere prestaties te komen. 

En zo'n gekke gedachte is het eigenlijk niet. Niet alleen je eigen belang is groot bij het uitoefenen van je sport. Ook de omgeving speelt een belangrijke rol in het nemen van soms zware beslissingen. De sponsor die uitslagen van je verwacht terwijl je concurrenten gedoped en met twee vingers in de neus van je wegrijden. De supporters die graag zien dat je altijd aanvalt. De journalisten die je de grond in schrijven als je niet in de finale kan meekomen. Natuurlijk hóéf je geen rekening te houden met deze externe factoren. Maar als het gaat om geld verdienen, maken we allemaal andere keuzes dan we misschien eigenlijk zouden willen.

Even terug naar Boogerd. Op teletekst worden zijn ereplaatsen van drie klassiekers (Luik-Bastenaken-Luik, Amstel Gold Race en Ronde van Lombardije) opgesomd. Even uitgezocht van wie hij verloor: Vandenbroecke (LBL 1999), Hamilton (LBL 2003), Rebellin (AGR en LBL 2004), Vinokourov (AGR 2003, LBL 2005), Zabel (AGR 2000), Bartoli (AGR 2002), Di Luca (AGR 2005 en RvL 2001), F. Schleck (AGR 2006), Camenzind (RvL 1999) en Cunego (RvL 2004). Alleen Bartoli en Cunego zijn nooit betrapt geweest op doping gebruik. Maar dat is Boogerd ook nooit overkomen. 

Ik geloof Boogerd. Dat hij spijt heeft, maar dat hij niet anders kon in zijn ogen. Het kon wel, maar dan had hij de ganse natie teleurgesteld met nietszeggende resultaten in nietszeggende wedstrijdjes. Overigens keur ik het gebruik van doping niet goed, maar wie ben ik? Daarnaast vind ik het top dat hij geen namen gaat noemen. Dat dóe je gewoon niet. Dat moet ieder voor zich weten.

Ook dit seizoen ga ik alles weer lekker volgen en kijken. Tirreno, Parijs-Nice nu, later de Giro, Tour, Vuelta, NK, WK, Vlaanderens Mooiste, LBL, AMG, vooral Parijs-Roubaix (de aller- allermooiste!), Catalaanse week, RvL, Ronde van Californie en weet ik allemaal wat. Lekker genieten.

maandag 4 maart 2013

[hardlopen] Jubileum | 20 van Alphen 2013 | 10 km

Ik ben een man van cijfers en statistieken. Dus wist ik het al: ik ging voor de tiende keer achter elkaar de 20 van Alphen lopen. Niet altijd de 20 overigens, sterker nog, die heb ik maar twee keer gelopen. Dat komt vooral door de route: door de polder en een aantal stukken loop je meerdere keren en een aantal keerpunten, daar wordt niemand vrolijk van. Ik gooi het voorlopig nog even op de 10. Overigens was het mijn 40e 10 kilometer wedstrijd. En 87e wedstrijd in totaal. Maar dat terzijde.

De voorbereiding was niet optimaal. Na mijn vorige wedstrijd (de Zegerplasloop, 10 km in 42m16s) ziek geworden en zodoende dus ruim een week niet gelopen. Wel goed uitgerust, dat dan weer wel. Sinds een aantal maanden train ik samen met mijn schoonvader op een nieuwe manier. Veel tempowerk en weinig duur. Want, zo luidt de uitleg, je traint om sneller te worden, niet langzamer. Ik train nu drie keer in de week, waaronder twee intervaltrainingen. Eén keer lange stukken (900 meter), één keer wat korter (400 meter). De derde training is een wisselduurloop met als afsluiter 10 keer 100 meter. Dit zou mij dus sneller moeten maken. 

Maar gister was er dus weer die thuiswedstrijd. Lekker thuis voorbereiden, omkleden in de slaapkamer in plaats van een warme kleedkamer of de kofferbak van de auto en warmlopend van huis naar start. Deze keer was ik ook eens op tijd in het startvak gaan staan, zodat ik gelijk mijn tempo kon pakken. De route was (weer) gewijzigd. De afgelopen jaren heb ik door het Zegerslootgebied gelopen, rondje door het centrum tegen de klok in en dit jaar rondje door het centrum klok mee, net als die lui van de 20 kilometer.

Foto | Corine Kruijsen
De eerste vijf kilometer gingen prima. Geen PR materiaal, maar daar was de vorm ook niet naar. Na twee kilometer gehigh-fived met mijn oudste dochter en lekker doorgelopen richting de Albert Schweitserbrug. Vlak daarna stond het bord van vijf kilometer; dat klopte niet, want dat zou betekenen dat ik twee en een halve minuut over mijn vijfde kilometer had gedaan. Van mijn leven gaat me dat niet lukken, ook niet als het de enige kilometer op de dag zou zijn. 

De tweede vijf kilometer ging in even 21 minuten, het tempo dat ik wilde en wat ik ook het eerste gedeelte gelopen heb. Het was zwaar, maar ik was niet uitgewoond. Niet kapot. Na afloop niet in bad gezeten (wat ik normaal doe als ik tot het uiterste ben gegaan), maar even onder de douche gestaan. Met andere woorden: dat kan harder! Ik moet gewoon het gas induwen en niet bang zijn om half kotsend over de finish te gaan. Maar die overwinningsdrang zit er dus nog niet in. Ik hoop dat dát nog eens komt. Zal vast iets mentaals zijn.

Mijn eindtijd was 40m11s. Over ongeveer 9,7 kilometer. Om op een representatieve eindtijd te komen voor een 10km heb ik uitgerekend wat ik over 400 meter gemiddeld liep, 1m40s. Als ik dat er dus bij optel heb ik mooie tijd gelopen: 41m51s. Mijn derde tijd ooit en binnen de tijd die ik wilde lopen, onder de 42 minuten. En waar ik ook blij mee ben is mijn laatste kilometer: 3m59s. Dat is een mooie afsluiter na 8,6 kilometer hollen.

Ik hoorde net van Els wat er mis was gegaan wat betreft die 300 meter, de hekken bij het keerpunt waren niet goed geplaatst. Shit happens. Uiteindelijk was het gevoel goed en daar gaat het tenslotte om! Volgend jaar ben ik er weer bij. Voor de elfde keer.

Lé    9,7KM |     40m11s
Arie   20KM | 1u37m03s