[hardlopen] Teleurstelling | Geuzenloop | Halve Marathon

Soms gaat het ook wel eens niet. Sterker nog, je redt je doel vaker niet dan wel. Het is namelijk met een PR zo, dat alles mee moet zitten. Een PR is een uitschieter. En gister lukte het dus niet. En daar was ik behoorlijk teleurgesteld over. Ik had namelijk het afgelopen half jaar hard getraind voor deze wedstrijd. Niet voor die van Nieuwkoop drie weken terug, niet voor die van Amsterdam over drie weken. Nee voor deze wedstrijd in Zoetermeer had ik getraind.

Uiteindelijk was mijn voorbereiding vlak voor de wedstrijd niet goed: te weinig gegeten. Beginnersfout. Ik was wat zenuwachtig, en dan kan ik niet goed eten, zo ook gister niet. Na zeven kilometer brak dat me op. Ik heb het nog wel tot kilometer tien volgehouden om door te lopen, maar toen was de koek op. 

Het allerergste is dat ik tot tien kilometer nog wel op schema lag voor een PR, maar ik voelde dat mijn lijf niet meer verder wilde en dan is elf kilometer nog best een eindje. Veel gewandeld tussendoor, bij alle drinkposten wat te drinken gepakt en rustig opgedronken. Een lijdensweg is een groot woord, want er zijn veel ergere dingen dan mij gister gebeurde, maar op dat moment voelde het wel als een lijdensweg.

Nu is het een dag later en gaat de blik op Amsterdam. Over twintig dagen krijg ik nog een kans, maar of dat gaat lukken... Mijn zelfvertrouwen heeft namelijk een behoorlijke knauw opgelopen door zo'n beginnersfout. De trainingen gaan goed, maar dat komt er nog niet helemaal uit. Op naar Amsterdam!

Juul  | 800m: 8.03
Noor | 800m: 7.56
Roel  | 5km: 28.41
Leon | 21,1km: 1,42.55
Arie  | 21,1km: 1,53.44

[hardlopen] Noordwijk -> Alphen

Ik ben in training en Elsbeth is mijn trainster. Nu had zij bedacht dat ik wel even twee uur zou moeten hardlopen. We gingen nog even langs bij mijn oma, lunchen bij pa en Henny, maar die twee uur lopen is toch wel een aanslag op je dag. Eerst wilde ze me afgooien in Roelofarendsveen, maar ik had het lumineuze idee om gewoon vanaf mijn pa te gaan rennen naar huis. Even uitgerekend via Google maps: 25 kilometer. Eitje.

De uitvoering bleek ook alles mee te vallen. Het waren iets meer kilometers (26,7), maar het ging me goed af. Ik had genoeg water bij me, er was genoeg te zien en ik hoefde niet hard. En dat loopt erg lekker. Uiteindelijk de afstand overbrugt in ruim twee uur en twintig minuten (11km/u), inclusief foto's maken en wachten voor een paar bruggen, in Leiderdorp, Koudekerk en uiteraard Alphen. Een  fotoverslag.

           

   

[foto] Foto elk uur | 07 september 2014

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

22 november 2012 <<

[#LL14] Under The Radar | Lowlands 2014

Na een paar jaar afwezigheid mijnerzijds eindelijk weer naar Lowlands geweest. De pauze was twee jaar, maar dat heeft zo zijn redenen: #LL12 gemist vanwege de geboorte van mijn tweede kind, die rond het Lowlandsweekend was uitgerekend te komen en #LL13 vanwege andere keuzes: naar concerten in plaats van een festival. 

Wij, Yanto, zijn gezin en mijn meiden, hadden onze kampement weer opgeslagen verderop bij Molencate aan het Veluwemeer. Deze keer een grote tent en een caravan in plaats van comfortabel appartement, maar dat was om na Lowlands nog een midweek te blijven en dat kost. Zeker een appartement. Dus dan maar een voordeliger campingplaats.

Ik kijk terug met gemengde gevoelens (ja, die heb ik!) op deze editie van Lowlands. De elektronische muziek gaat het winnen van de gitaarmuziek en dat doet pijn. Zelfs de boeker/organisator ziet dat het rockpubliek (lees: de oudjes) wegblijft en dat er meer vraag is naar computermuziek en hiphop/rap (lees: de jongeren) en dat Lowlands daar (nog) meer op gaat inspelen in de toekomst. Het was dit jaar al te merken met de dagafsluiters Disclosure (dance) en Stromae (pop/dance). Gelukkig op de zondag nog wel echte rockers: Queens of the Stoneage!

Laat ik negatief beginnen (om vervolgens positief te eindigen!) met de tegenvallers. Dat waren namelijk voornamelijk de rockbandjes van onbekende naam. Bombus, The Amazing Snakeheads, Cage The Elephant, Beastmilk, Black Lips. Allemaal best geinig hoor, maar toch echt te mager allemaal. Daar zou ik nooit een concertkaartje voor kopen. Andere tegenvallers waren Die Antwoord (wat een herrie), Gregory Porter (wat een saaiheid) Snoop Dog (wat een pfff...) en Typhoon (wat een energie, maar gewoon niet mijn smaak). Typhoon was overigens volgens de kenners het absolute hoogtepunt van het driedaagse festijn. Ook de critici verschuiven hun radar al richting de niet-rockmuziek. 

Want voor mij was het absolute hoogtepunt toch echt Queens of the Stoneage. In welk tijdsgeest we ook zitten met zijn allen: ik blijf mijn voorkeur voor gitaren nu eenmaal houden. Ze hadden er zin in, Josh Homme was goed gehumeurd en ze knalden de hits afgewisseld met onbekender werk door de speakers. Lekkere afsluiter! Een ander hoogtepunt: The Silverfaces. Zij waren als laatste toegevoegd aan de line-up als vervanger van een bandje waar ik wilde kijken. Dit 'middelbare school'-bandje speelde met durf, enthousiasme en emmers vol passie. De toetsenist bespeelde zijn orgelding zelfs mijn zijn hoofd! Schitterend om te zien. En een vrouw met een bass is natuulijk altijd +1!!

Andere verrassingen: Volbeat. Deze rockers hadden een show waar je U tegen zegt. Energiek, snel, raggende gitaren en een heuse vuur(werk)show. Geweldig. Van Stromae had ik geen hoge verwachtingen, maar dat viel helemaal niet tegen. Het is een showman pur sang en hij bleek een dampende dance-act voorbereid te hebben. Helaas daar weggegaan voor The Amazing Snakeheads. Foutje bedankt! En wat helemaal niet in mijn straatje ligt, maar wel verrassend tof: I Am Legion. Stampende beats met scherpe raps. Wat een talenten (DJ en rappers), dat hoor je duidelijk. Soms komt Yanto echt met bruikbare voorstellen.

[hardlopen] King for a day...

...Fool for a lifetime

Ik zit op hardlopen. Ik ren en ren en ren. Het liefst zo hard mogelijk. En sinds januari is er het hardloopspel van looptijden.nl. Het is een online bordspel waarin Nederland is opgedeeld in zeshoekige vlakken, de tegels. Elke tegel heeft een eigen klassement. Ook kan je een koninkrijk bij elkaar lopen door zoveel mogelijk verschillende tegels te passeren. Dat laatste gaat me niet lukken, er zijn mensen die nu al meer dan 150 tegels bij elkaar gelopen hebben. Ik vind dat veel. Ik sta op acht...

Máár... Ik ben wel meervoudig tegelkoning van Alphen aan den Rijn. We zijn nu drie maanden onderweg en ik ben al twee keer koning van Alphen geweest. Voor de eer, want verdienen doe je er verder niet mee. En ja, het zal ook wat irritatie opwekken bij de andere lopers. Dat hoop ik tenminste. Ik had zelfs drie keer koning kunnen wezen, maar ik moest in januari zo nodig op vakantie met mijn gezin naar Peer. Als troost ben ik daar maar  tegelkoning geworden.

 

 
Februari en maart waren van mij. In februari had ik er echt een doel van gemaakt om tegelkoning te worden. Ik had een mooi rondje gevonden waarmee ik ieder loopje mee begon en dat tikte lekker aan. Ik kon winnen met 107 kilometer in de tegel. En daar zat bijna een week ziekte bij, zes dagen niet kunnen lopen! In maart had ik zelfs nog meer kilometers, 119 stuks, maar was ik er minder mee bezig. Ik ben lekker de polder in gegaan en zo pakte ik ongemerkt vrij veelkilometers binnen de tegel. Dat stuk van de polder, Copierkade en Rietveldsepad, ligt toevallig in mijn tegel. Met mijn laatste rondje van maart heb ik mijn koninkrijk vergroot, daar kwamen in één klap vier tegels bij.

Op dat laatste rondje in maart ben ik erg trots. Nog nooit had ik verder gerend. Nog nooit had ik langer gerend. In totaal ben ik twee uur en achttien minuten (2u18m) bezig geweest om 27 kilometer weg te duwen. Tot 21 kilometer ging het lekker, de drie kilometer daarna werden al wat lastig, de laatste drie kilometer gingen op karakter. Blijk ik dus gewoon te hebben. 

April gun ik iemand anders, ik ga er niet mijn best voor doen. Maar ik ga me ook niet inhouden. Misschien eens een andere tegel veroveren... 

Alphen-Noord. Get ready!

[hardlopen] Haasklus | 20 van Alphen 2014 | 10 km

Zondag was dé dag. Althans, het was dé dag van Arjanne. Zij ging het doen. Zij ging een PR lopen op de 10 kilometer hardlopen. En ik ging haar daarbij helpen.

"En? Ben je er klaar voor?" vroeg ik haar. "Ja, hoor." Laconieker kon niet, maar ik had er toch vertrouwen uit geput. "Probeer ervan te genieten." We hadden ons genesteld in de buik van het hardloperspeloton en na de start konden we vrij snel Arjanne's tempo oppakken. Het hoekje om en dan de Julianabrug over. "Kleine pasjes omhoog," hoorde ik mezelf zeggen. "En als we op de brug zijn, kan je je gewone passen weer oppakken. Het gaat goed zo. Als we daar het hoekje om zijn, hebben we er al weer een kilometer opzitten!" Positivo dat ik er ben. "Ga hier maar vast een beetje naar rechts, dan heb je de binnenbocht. Die binnenbocht is van jou!" En ondanks Arjanne zich vooral moest bezig houden met hardlopen, bleef ze altijd netjes antwoord geven.

Na het drie kilometerpunt wist ik dat het uur te hoog gegrepen was. Daarvoor liepen we al bijna een minuut achter op schema, dat is lastig goed te maken. En dan kwam de Albert Schweitserbrug er nog aan. Dat er twee bruggen in het parcours opgenomen zijn, is mij altijd een raadsel gebleven. "Kleine pasjes omhoog, niet forseren. Straks naar beneden toe, gaan we grote passen nemen. Inhalen in je eigen tempo, niet versnellen." Het vijf kilometerpunt bereikten we na 31 minuten en 28 seconden. Nu we de bruggen gehad hadden, konden we eens proberen een negatieve split te lopen (tweede helft sneller dan de eerste). "Wil je wat drinken?" "Nee, is niet nodig." Weer teveel woorden. "Zorg ervoor dat je lekker loopt. Op souplesse."

Na het keerpunt bij de BP, net na de zes kilometer, probeerde ik Arjanne te porren haar een wat sneller ritme te laten lopen. We hoefden immers alleen nog maar naar 'huis'. "Voor de bocht is zeven kilometer, bij het politiebureau is acht, en dan bij de van Boetzelaerstraat is negen en dan zijn we er alweer bijna. Daar staan al die mensen voor jou te juichen! Het gaat echt super!" Ik probeerde mijn goede gevoel over te brengen aan Arjanne en dat leek te lukken. Tempo ging iets omhoog en we gingen steeds meer andere lopers inhalen. En dat geeft moraal natuurlijk.
 

"Ik heb zware benen!" riep Arjanne met nog zo'n anderhalve kilometer voor de boeg. "Maakt niet uit," antwoorde ik haar, "vanaf nu mag je knokken! Je gaat een geweldige tijd lopen! Wil je dat ik voor je ga lopen?" "Ja, doe maar. Harder!" En daar ging ik, als levend windscherm richting de laatste kilometer. En dat vond ik vrij lastig. Want ik weet dat als ik maar één pas te hard ga, dat ik Arjanne los. Van een andere dame kreeg ik een bedankje, omdat ze een dikke kilometer in mijn rug gelopen had. Profiteur! "Harder!" hoorde ik achter me. Arjanne wilde niet dat die andere dame voor haar ging eindigen, dus moest ik harder. Mooi man!

De laatste kilometer is een feest, ook als je kapot bent. "Kom op, Arjan! Je kan het! Nog maar een klein stukje!" "Ik kan niet sneller, hoor!" "Hoeft ook niet, je gaat een fantastische tijd lopen!" En toch kon ze vanaf de Alphense Brug nog een splijtende versnelling plaatsen. Echt supergoed gedaan! De tweede vijf kilometer ging een dikke minuut sneller dan de eerste en ook dat is een compliment waard. Haar eindtijd was één uur, één minuut en zesenvijftig seconden. Dik, en dan ook dik vijf minuten van haar persoonlijk record af!

Ik vond het erg apart, want ondanks ik er ongeveer twintig minuten sneller over kan doen, leken de kilometers voorbij te vliegen. In dit gedeelte van de wedstrijd gaat het er wat gemoedelijker aan toe, wat minder haastig allemaal. Ik kon genieten van het uitzicht, zoals op de bruggen met een prachtig palet aan kleuren van al die verschillende shirts. Het was allemaal wat meer ontspannen en toch het voldane gevoel dat er een mooie prestatie is neergezet. "Probeer ervan te genieten" zei ik nog in het startvak tegen Arjanne. Mij is dat zeker gelukt!   

Lé         | 10 km | 1u01m57s
Arjanne | 10 km | 1u01m56s
Els        | 10 km |     52m12s
Arie      | 10 km |     47m48s

>> Mijn naam is haas <<

[juul] Kloon

Als ik naar haar krullen kijk, zie ik mezelf. Als ik naar haar blauwe ogen kijk, zie ik mezelf. Als ik naar de kuiltjes in haar wangen kijk, zie ik mezelf. Als ik naar haar fragiele lijfje kijk, zie ik mezelf. Als ik haar chocolade zie snoepen, zie ik mezelf. Als ik naar haar logica kijk, zie ik mezelf. Als ik naar haar gevoel voor humor kijk, zie ik mezelf. Als ik naar haar enthousiasme kijk, zie ik mezelf. En ook als ik naar haar streken kijk, zie ik mezelf.

Het is ongelooflijk, maar Els en ik zijn in staat geweest om mij te klonen. Maar dan in meisjesvorm. Of de wereld daar blij mee moet zijn is een tweede. Ach: volgens mij heeft de wereld niet zo veel last van mij. Nu is Juul wat ouder en ik vind het fascinerend om te zien hoe ze zich ontwikkeld. Sinds die paar weken dat ze naar school gaat, heeft ze enorme stappen gezet. Ze is pienter en leergierig (dat heeft ze dan meer van haar moeder) en soms ook wel wat lui (ik zie mezelf). Niet dat we dachten dat ze niet mee kon komen, het moest toch maar gebeuren. Het verschil tussen vier uurtjes peuterspeelzaal en 24 uur naar de 'grote' school kan je gerust gigantisch noemen. Maar het gaat haar uitstekend af.

Ik ben zo benieuwd, dat ik haast niet kan wachten hoe zij zich verder gaat ontwikkelen. Welke eigenschappen neemt ze van mij of van Els over en op welke eigenschappen gaan wij geen invloed hebben? En welke eigenschappen hoop ik dat ze beslist níet overneemt van mij of Els. Mijn directheid, mijn ochtendhumeur of Els' neiging om teveel hooi op haar vork te nemen. Maar hoe kan je je kind daarvoor behoeden, terwijl je zelf wel het voorbeeld stelt? En moet je je kind daarvoor wel behoeden? Kan dat überhaupt? Ik denk dat we het allemaal maar op zijn beloop moeten laten gaan. Genieten van de mooie eigenschappen, accepteren van de mindere. Met z'n allen maken die eigenschappen Juul tot dat mooie persoontje dat ze ontegenzeggelijk is.

En dan heb ik er nog zo eentje rondlopen! Wat een gezegend mens ben ik toch...

[hardlopen] Mijn naam is haas | 10 Engelse Mijlen van Uithoorn | 10 km

DE BELOFTE Dat krijg je er dus van als je wat beloofd: dan heb je opeens afgesproken dat je iemand gaat hazen, in dit geval mijn alleraardigste (en enige) schoonzusje. En 'hazen' is hardlopersslang voor iemand naar de gewenste tijd loodsen in een wedstrijd. En dat heb ik dus beloofd te doen. Voor mijn schoonzusje. Zij wil haar tien kilometer onder de 60 minuten rennen en dat is een ander doel dan ik normaal gesproken heb, zonder haar tekort te doen overigens. Met hardlopen heeft eenieder zijn/haar eigen niveau. En dat is het mooie.

Het lopen van kilometers net onder de zes minuten per stuk is zwaar. Zowel voor mijn schoonzusje als voor mij. Voor haar omdat ze harder moet dan ze ooit gedaan heeft (haar snelste tijd: 1u07m23s), en ik moet langzamer dan ik ooit gedaan heb (mijn langzaamste tijd: 54m00s, ik was die avond ervoor flink doorgezakt meen ik mij te herinneren). Ergens in het midden zullen we elkaar moeten vinden.

TESTWEDSTRIJD [I] Om te oefenen om te hazen, want het gaat meer dan om alleen tempo bepalen, heb ik me gister tijdens de tien kilometer in Uithoorn opgeofferd voor Peter. Dit hadden wij van te voren niet afgesproken, maar het kwam tijdens de wedstrijd toevallig zo uit. Peter is overigens een trainingsmaatje van Els, dat terzijde. Zijn PR stond op 43 half en de vorige wedstrijd was hij ook voor mij geëindigd, dus ik wist dat ie hard kon.

Na een kilometer of drie kwam hij bij me lopen en ondanks ik niet naar mijn tussentijden gekeken had, wist ik dat ik lekker het tempo erin had. "Blijf in mijn rug!" riep ik hem toe. "Als het te hard gaat, moet je dat zeggen!" En alles met een uitroepteken, want hij liep achter me. !  We bereikten de vijf kilometer in 21m02s. "Dat gaat zeker een 42'er worden!" Ik wist ook gelijk dat we voor een PR konden gaan, althans een PR voor Peter. Na elke bocht heb ik hem verteld waar hij moest lopen om in de luwte van mijn brede lijf te lopen en ook andere aanwijzingen volgde hij trouw op. Perfecte volger dus. 

De finish passeerde hij na 42 minuten en 19 seconden, waarmee hij bijna 1m20s van zijn beste tijd afsnoepte. Een mooie prestatie. Ik volgde één seconde later. Mijn zevende tijd (ja, ik houd alles bij). Mooiste van alles vind ik dat we niets hadden afgesproken, maar dat hij wel mijn bedoeling op waarde schatte. En ik zijn niveau. Allebei blij. Allebei tevreden.

TESTWEDSTRIJD [II] Nu ga ik dus mijn schoonzusje ook aan een mooie tijd helpen, althans dat ga ik proberen. Maar daarvoor gaan we eerst een vijf kilometer onder de 30 minuten brengen. Als dit lukt, dan gaan we echt voor onder het uur op de tien. Lukt het 15 februari tijdens de Zegerplasloop niet, dan moeten we de doelen bijstellen. Want het lopen zelf moet ze toch echt zelf doen. 

WEDSTRIJD Zondag 2 maart moet het dan gaan gebeuren. Kom ons allen aanmoedigen tijdens de 20 van Alphen. Eerst loop ik 's ochtends nog een wedstrijd in Leiden van vijf kilometer, zodat ik echt niet zo hard meer wil en kan 's middags. En dan gaan we knallen. Maar niet te hard. Want een goede haas zorgt ervoor dat de volger zich niet stukloopt. En mocht mijn schoonzusje het niet redden? Tja... Mijn naam is haas...

"HUP ARJANNE!"