![[Lé]](http://4.bp.blogspot.com/-PksgoWV6BnA/TxngF_EFuDI/AAAAAAAAARk/k3san1xz4bs/s1600/header.jpg)
Met Pinkpop op de achtergrond (op de tv Kate Nash...erg leuk!) schrijf ik mijn eerste blog vanuit ons nieuwe huis. Op de laptop tik ik geduldig de letters achter elkaar. Bloggen op de laptop, dat doet me een beetje aan Athene denken, een beetje maar.
De afgelopen weken heb ik mijn prioriteiten wat hardlopen betreft op een tweede plan gezet, nou, misschien zelfs wel het derde plan. Behoudens een kwartmarathon in IJsselstein heb ik alleen nog maar een 6je gelopen. Topprioriteit was natuurlijk mijn nieuwe huis, en het klussen daar. Zelfs mijn wekelijkse trainingen bij AAV heb ik laten lopen...foute keus bleek gister.
Gisteren was mijn eerste halve marathon. Ik had weleens de 20 van alphen gelopen (erg slecht gelopen), maar dat was drie jaar terug alweer. Mijn laatste 20 kilometer in een training is ook alweer weken geleden, dus echt goed voorbereid was ik niet.
De loop was in Klazienaveen, zodat mijn ouders en mijn zus mij weer eens in aktie konden zien. Erg goed georganiseerd allemaal en op iedere 2,5 kilometer een drink- en sponspost. De eerste kilometer ging goed, de vier daarna ook nog, op de tien had ik ook nog wel een acceptabele tijd (49,00), maar daarna stortte ik volledig in. Veel gewandeld, veel gedronken, maar het kwaad was al geleden: slechte voorbereiding... Heel mijn lichaam begon te tintelen en ik wilde eigenlijk niet meer. Ik wachtte op Els, maar ook haar tempo was mij te snel en moest haar na een paar meter alweer loslaten...Els heeft me verslagen en een top PR gelopen: 1,50 en nog wat seconden.
Ikzelf had een tijd van 1,54,02 en baalde verschrikkelijk. Eigen schuld, dikke bult. Wat het (een beetje) goedmaakte was de roos die ik kreeg van mijn moeder 100 meter voor de finish. Ondanks mijn inzinking, was ze wel trots op me. Al denk ik dat ze raar opgekeken heeft toen ze eerst Els zag passeren en daarna pas het levende lijk dat haar zoon bleek te zijn.
Mijn volgende halve staat gepland voor 19 oktober, in Amsterdam. Daarvoor maar goed trainen en even daarvoor veel eten en water drinken. Ik weet zeker dat ik daar een nieuw PR zal gaan lopen, want veel slechter dan gister kan haast niet (ja eigenlijk wel: de 20 van alphen een paar jaar terug was ik nog slechter).
Morgen maar weer naar AAV om mijn eerste stap richting 19 oktober te zetten.
De afgelopen weken heb ik mijn prioriteiten wat hardlopen betreft op een tweede plan gezet, nou, misschien zelfs wel het derde plan. Behoudens een kwartmarathon in IJsselstein heb ik alleen nog maar een 6je gelopen. Topprioriteit was natuurlijk mijn nieuwe huis, en het klussen daar. Zelfs mijn wekelijkse trainingen bij AAV heb ik laten lopen...foute keus bleek gister.
Gisteren was mijn eerste halve marathon. Ik had weleens de 20 van alphen gelopen (erg slecht gelopen), maar dat was drie jaar terug alweer. Mijn laatste 20 kilometer in een training is ook alweer weken geleden, dus echt goed voorbereid was ik niet.
De loop was in Klazienaveen, zodat mijn ouders en mijn zus mij weer eens in aktie konden zien. Erg goed georganiseerd allemaal en op iedere 2,5 kilometer een drink- en sponspost. De eerste kilometer ging goed, de vier daarna ook nog, op de tien had ik ook nog wel een acceptabele tijd (49,00), maar daarna stortte ik volledig in. Veel gewandeld, veel gedronken, maar het kwaad was al geleden: slechte voorbereiding... Heel mijn lichaam begon te tintelen en ik wilde eigenlijk niet meer. Ik wachtte op Els, maar ook haar tempo was mij te snel en moest haar na een paar meter alweer loslaten...Els heeft me verslagen en een top PR gelopen: 1,50 en nog wat seconden.
Ikzelf had een tijd van 1,54,02 en baalde verschrikkelijk. Eigen schuld, dikke bult. Wat het (een beetje) goedmaakte was de roos die ik kreeg van mijn moeder 100 meter voor de finish. Ondanks mijn inzinking, was ze wel trots op me. Al denk ik dat ze raar opgekeken heeft toen ze eerst Els zag passeren en daarna pas het levende lijk dat haar zoon bleek te zijn.
Mijn volgende halve staat gepland voor 19 oktober, in Amsterdam. Daarvoor maar goed trainen en even daarvoor veel eten en water drinken. Ik weet zeker dat ik daar een nieuw PR zal gaan lopen, want veel slechter dan gister kan haast niet (ja eigenlijk wel: de 20 van alphen een paar jaar terug was ik nog slechter).
Morgen maar weer naar AAV om mijn eerste stap richting 19 oktober te zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten