![[Lé]](http://4.bp.blogspot.com/-PksgoWV6BnA/TxngF_EFuDI/AAAAAAAAARk/k3san1xz4bs/s1600/header.jpg)
Zoals de meesten wel weten ben ik in opleiding voor filiaalmanager van de Gall & Gall. Afgelopen dinsdag en woensdag had ik mijn eerste cursusdagen, inclusief hotelovernachting.
Dit waren dus mijn eerste cursusdagen, de andere deelnemers hadden elkaar al gezien bij een eerdere ontmoeting toen ik op vakantie was. Ik begon dus met een achterstand. Maar gelukkig nam de rest van de groep mij erg goed op en duldden zij mij is hun omgeving. De verdeling van één vrouw en tien mannen was niet ideaal, maar het moest maar, het is tenslotte werk.
In groepjes praatten we eerst over ons leerdoel van de aankomende maanden. Het gaat dan niet over het praktische wat ik wil bereiken (zoals voorraadbeheersing of iets dergelijks), maar wat ik op persoonlijk gebied zou willen bereiken. In het persoonlijke gesprek brak ik het spits af en vertelde mijn leerdoel. De anderen moesten mij met vragen uitdagen om mijn doel te specificeren en verder uit te diepen. Met behulp van de cursusleider kwam er een nieuwe laag onder mijn doel vandaan, prachtig. Ook de anderen werden binnenstebuiten gekeerd en werd het zodoende een intens gesprek, omdat we allemaal met onze billen bloot moesten.
Daarna werden we weer bij elkaar gezet waar op een vrij plastische manier (een denkbeeldige kubus) werd bewezen dat we allemaal andere voorstellingen hebben van de dingen om ons heen en dat we met zijn allen vol met aannames zitten. Aannames geven ons het gevoel dat het ons behoedt voor fouten, maar vaker zul je er juist de fout mee in gaan.
's Avonds en een aantal oefeningen en eetpauzes verder, moesten we incasseren: complimenten accepteren zonder het te bagatelliseren. Daar moeten de meesten mensen toch altijd weer voor nadenken, om alleen 'Dank je' te zeggen. De complimenten die ik kreeg waren: Spontaan, samenhang zien, optimistisch en tevreden. Die laatste is toch wel de mooiste. Binnen een dag werden mij complimenten toegedicht die ook daadwerkelijk kloppen nu. Dat zegt wat over degene die ze hebben uitgedeeld, maar ook zeker wat over mij en mijn houding naar de rest. Ik ben daar echt trots op.
Na de eerste cursusdag een gezellig diner, waar het toch wat te weinig was, de kwaliteit liet alleen bij het dessert te wensen over. De gesprekken aan tafel gingen gelukkig niet alleen over de Gall, maar ook over andere dingen des levens, zoals sport, relaties en reizen. Voor het slapen gaan een paar wijntjes naar binnen gewerkt (op kosten van de zaak!) en voor het eerst in ruim anderhalf jaar weer alleen in een bed gelegen.
De volgende dag begon met een ruim ontbijt die je zelf mocht samenstellen. Die dag stond ook in het teken van feedback en mijn voorstelpresentatie(tje). Ik had mijn MP3-spelen en sportkoptelefoon meegenomen om te laten zien waar mijn interesses lagen.
In rollenspellen moesten we elkaar (groepjes van 5/6) positieve en opbouwende kritieken geven. Ik blijf het moeilijk vinden om in je rol te blijven, omdat je stiekem toch weet dat dit nep is en 'maar' een oefening. Ik moest mezelf dus ook hiervoor openstellen en dan blijkt het toch beter te gaan en kan je de opbouwende kritieken gebruiken om een tweede situatie beter te doen. Het gaat vooral om een non-verbale houding die overtuigingskracht kan teweegbrengen. Daar kan natuurlijk wél mee geoefend worden in een rollenspel.
De laatste oefening van de dag was ook weer een doe-oefening. Zet bij iedereen op de flap (een dag eerder bekalkt met onze leerdoelen) een tip en een top. Voor personen die je die twee dagen niet zo veel gesproken hebt, is dat nog best lastig. Natuurlijk mooie complimenten uitgedeeld en ontvangen. Zo blijk ik vrolijk, open en toegankelijk te zijn (wist ik al), maar ook verrassend (kreeg ik te horen van de enige vrouw in ons midden). Als tips kreeg ik te horen dat ik meer in me heb dan ik laat zien en dat ik dus meer op de voorgrond zou moeten treden en meer lef moet tonen. Nou, dat gaan we dan maar eens doen!
's Avonds bij het eten kreeg Els al mijn geleerde theorieën naar haar hoofd geslingerd. Of ze daar blij mee was, waag ik te betwijfelen.
Oh en nog een leerdoel: minder praten, meer zeggen... Nu ga ik even hardlopen, zondag de halve marathon in Amsterdam, waarvan ik mijn schema allang heb losgelaten.
Dit waren dus mijn eerste cursusdagen, de andere deelnemers hadden elkaar al gezien bij een eerdere ontmoeting toen ik op vakantie was. Ik begon dus met een achterstand. Maar gelukkig nam de rest van de groep mij erg goed op en duldden zij mij is hun omgeving. De verdeling van één vrouw en tien mannen was niet ideaal, maar het moest maar, het is tenslotte werk.
In groepjes praatten we eerst over ons leerdoel van de aankomende maanden. Het gaat dan niet over het praktische wat ik wil bereiken (zoals voorraadbeheersing of iets dergelijks), maar wat ik op persoonlijk gebied zou willen bereiken. In het persoonlijke gesprek brak ik het spits af en vertelde mijn leerdoel. De anderen moesten mij met vragen uitdagen om mijn doel te specificeren en verder uit te diepen. Met behulp van de cursusleider kwam er een nieuwe laag onder mijn doel vandaan, prachtig. Ook de anderen werden binnenstebuiten gekeerd en werd het zodoende een intens gesprek, omdat we allemaal met onze billen bloot moesten.
Daarna werden we weer bij elkaar gezet waar op een vrij plastische manier (een denkbeeldige kubus) werd bewezen dat we allemaal andere voorstellingen hebben van de dingen om ons heen en dat we met zijn allen vol met aannames zitten. Aannames geven ons het gevoel dat het ons behoedt voor fouten, maar vaker zul je er juist de fout mee in gaan.
's Avonds en een aantal oefeningen en eetpauzes verder, moesten we incasseren: complimenten accepteren zonder het te bagatelliseren. Daar moeten de meesten mensen toch altijd weer voor nadenken, om alleen 'Dank je' te zeggen. De complimenten die ik kreeg waren: Spontaan, samenhang zien, optimistisch en tevreden. Die laatste is toch wel de mooiste. Binnen een dag werden mij complimenten toegedicht die ook daadwerkelijk kloppen nu. Dat zegt wat over degene die ze hebben uitgedeeld, maar ook zeker wat over mij en mijn houding naar de rest. Ik ben daar echt trots op.
Na de eerste cursusdag een gezellig diner, waar het toch wat te weinig was, de kwaliteit liet alleen bij het dessert te wensen over. De gesprekken aan tafel gingen gelukkig niet alleen over de Gall, maar ook over andere dingen des levens, zoals sport, relaties en reizen. Voor het slapen gaan een paar wijntjes naar binnen gewerkt (op kosten van de zaak!) en voor het eerst in ruim anderhalf jaar weer alleen in een bed gelegen.
De volgende dag begon met een ruim ontbijt die je zelf mocht samenstellen. Die dag stond ook in het teken van feedback en mijn voorstelpresentatie(tje). Ik had mijn MP3-spelen en sportkoptelefoon meegenomen om te laten zien waar mijn interesses lagen.
In rollenspellen moesten we elkaar (groepjes van 5/6) positieve en opbouwende kritieken geven. Ik blijf het moeilijk vinden om in je rol te blijven, omdat je stiekem toch weet dat dit nep is en 'maar' een oefening. Ik moest mezelf dus ook hiervoor openstellen en dan blijkt het toch beter te gaan en kan je de opbouwende kritieken gebruiken om een tweede situatie beter te doen. Het gaat vooral om een non-verbale houding die overtuigingskracht kan teweegbrengen. Daar kan natuurlijk wél mee geoefend worden in een rollenspel.
De laatste oefening van de dag was ook weer een doe-oefening. Zet bij iedereen op de flap (een dag eerder bekalkt met onze leerdoelen) een tip en een top. Voor personen die je die twee dagen niet zo veel gesproken hebt, is dat nog best lastig. Natuurlijk mooie complimenten uitgedeeld en ontvangen. Zo blijk ik vrolijk, open en toegankelijk te zijn (wist ik al), maar ook verrassend (kreeg ik te horen van de enige vrouw in ons midden). Als tips kreeg ik te horen dat ik meer in me heb dan ik laat zien en dat ik dus meer op de voorgrond zou moeten treden en meer lef moet tonen. Nou, dat gaan we dan maar eens doen!
's Avonds bij het eten kreeg Els al mijn geleerde theorieën naar haar hoofd geslingerd. Of ze daar blij mee was, waag ik te betwijfelen.
Oh en nog een leerdoel: minder praten, meer zeggen... Nu ga ik even hardlopen, zondag de halve marathon in Amsterdam, waarvan ik mijn schema allang heb losgelaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten