[hardlopen] Eigenwijs | Amsterdam Marathon | Halve marathon

VOORBEREIDING Gister was het eindelijk tijd om revanche te nemen voor mijn pijnlijke halve marathon in Klazienaveen. Gister liep ik namelijk met 8.144 anderen de halve marathon in Amsterdam. Ik startte pas om 14.00 uur, maar we waren al om 8.30 uur in Amsterdam, omdat Elsbeth en Arie veel eerder (10.30 uur) aan de marathon moesten beginnen.

In de tussentijd kon ik dus mooi wat fotootjes nemen van de dappere strijders, Els en Arie op een kilometer of 7,5 en Yanto net na de start voor zijn 7,5 kilometer. Wegens knieklachten kon hij helaas niet meedoen met de halve. Tijdens zijn lopen heb ik lekker genoten van de sfeer en het zonnetje in Het Stadion. Zijn 7,5 kilometer ging in 41,40 en dat is heel netjes, bij de eerste helft van de deelnemers. Via sms vernam ik dat Els en Arie het goed deden en dat ze fris waren (op de 15 en 30 kilometer).

Nadat Yanto en ik ons bij de auto weer hebben omgekleed en wat hebben gegeten, ben ik mij gaan opmaken voor mijn eigen start. Nog even Anneke succes gewenst voor haar halve, maar omdat ik een startvak voor haar stond en waarschijnlijk sneller ging lopen, zag ik haar niet meer terug. Net voor de start kwamen mijn vader en Henny mij succes wensen. Speciaal even met de fiets naar Amsterdam gekomen (de auto stond bij het Amsterdamse bos). Mijn schema: vijf minuten per kilometer, om op 1.45,00 uit te komen.

DE RACE Vier minuten na het startschot verdween ook voor mij de startstreep onder mijn voeten; het was druk... Voor de start had een oudcollega van de Rabobank mij gewaarschuwd: houdt het bij één shirt, het is warm. Ik heb zijn advies niet opgevolgd, want ik ben eigenwijs. Ondanks het vele inhalen en de niet altijd even brede wegen, gingen de eerste vijf kilometer heel goed. Ik kon mijzelf goed temperen om niet te hard te gaan. Toch liep ik voor op mijn schema.
5 km: 23,50.

Ook de tweede vijf kilometer gingen erg goed. De wegen waren mooi vlak, maar bij het industrieterrein is de sfeerrating niet hoger dan een 1 op de schaal van 0-10. Maar ik had mijn muziekje aan met System Of A Down, dus gejuich had ik toch niet gehoord. Wel kreeg ik het wat warm, zou mijn ervaren oudcollega dan toch gelijk hebben?
10 km: 47,50.

In de derde vijf kilometer had ik nog steeds het gevoel dat het lekker ging. Behalve een tweehonderd meter die we moesten 'klimmen'. Die waren zo zwaar, ik voelde gewoon dat ik langzamer liep en dat ik eenmaal over de brug mijn tempo van daar voor lastig kon benaderen. Ik moest er echt voor gaan werken, maar gelukkig had ik geen last van pijntjes in mijn benen, voeten of iets anders.
15 km: 1.13,00

De vierde vijf kilometer waren zwaar, erg zwaar. Mijn lichaam begon tegen te sputteren en het tempo was merkbaar lager dan in de eerste 15 kilometer. En het was koud geworden; ik ben af en toe heel blij dat ik zo eigenwijs ben. En dan gaat die verdomde Vondelpark ook nog eens vals plat omhoog. Kreng! Mijn armen vertoonde lichte tintelingen en na het Vondelpark heb ik even de moeite genomen om wat sportdrank te nemen (SUIKER!!!). Even gewandeld, want ik kan anders zo lastig drinken, kleeft alles zo in mijn baard (suiker). Bij het aanzetten voelde ik de kramp in mijn bovenbenen schieten, gelukkig van korte duur, maar niet echt motiverend. Mijn tijd op de 20 kilometer was een stuk beter dan mijn beste tijd die ik had staan op de 20 kilometer, dat was weer erg goed voor het moraal.
20 km: 1.38,38.

Na de passage 20 kilometer komt erg snel het bord van de laatste kilometer en even later doemt Het Stadion op. Bij het ingaan van Het Stadion had ik het kippenvel weer op mijn armen staan (van bewondering én de kou). Eenmaal op de baan kon ik niet meer versnellen, ik besloot mijn koptelefoon af te doen om het gejuich in ontvangst te nemen. Ik tuurde naar de tribune, maar ik zag alleen maar een waas van mensen en ik kon geen gezichten meer onderscheiden. Ik ben diep gegaan.
21,098 km: 1.44,17.

NA DE FINISH Ik was blij dat ik geen meter meer hoefde te hollen, maar bij iedere stap die ik zette richting de uitgang sprongen mijn bovenbenen zowat uit mijn vel. Nog een leuke foto met mijn behaalde medaille en weer op naar de uitgang. Bijna bij de uitgang zag ik mijn schoonfamilie en de dappere helden Els, Arie en Yanto. Daarom zag ik ze ook niet tijdens mijn tuurtocht de laatste meters.

Omdat Els haar eerste marathon liep, kreeg ze een bokaal (van Piet en Mien), een speciale kussensloop (van Arja, Arjanne en Arie) en een dikke zoen (van mij). Van de inspanning was ik wat misselijk geworden en ben ik thuis voor het eerst in ons bad wezen badderen. Kwart voor tien lag ik in bed. Moe. Voldaan. En ik moest er niet aan denken om 2 november weer zo'n end te hollen, maar dat gaat wel gebeuren; op Terschelling, de Berenloop. 

Yanto: 7,500 km; 41,40

Leon: 21,098 km; 1.44,17

Anneke: 21,098 km; 1.52,28

Els: 42,195 km; 4.15,24

Arie: 42,195 km; 4.15,24