[hardlopen] Weddenschap | 20 van Alphen 2010 | 10 km

Afgelopen zondag was het weer zo ver: de 20 van Alphen. Thuiswedstrijdje, altijd fijn om je thuis voor te kunnen bereiden.

De weken voor de loop had ik me zorgen gemaakt. Mijn prille vaderschap gooide nogal wat roet in het hele trainingsgebeuren, want ja, je kan kiezen tussen het bij je nieuwbakken dochter zijn of de koude, gladde straat op. Mijn keuze laat zich makkelijk raden...

Daarnaast was mijn schoonvader me aan het opnaaien, hij zou me wel even inhalen! Goddomme, moet ik nog doorlopen ook! Maar van binnen wist ik wel beter: hij binnen de 1 uur 30 op de 20 kilometer, ik boven de 50 minuten op de 10 kilometer. Beide voorwaarden voor zijn inhaalactie waren lang niet voorgekomen. Maar toch... Als 'ie me in zou halen, stel, dan had ik hem een fles whisky beloofd.

Afgelopen zondag bleek het prima weer te zijn. Zonnetje. Weinig wind. Graadje of 6, 7. Ideaal loopweer. Van te voren het parcours bekeken en die was aangepast ten opzichte van 2008. Het was draaien en keren in het Zegerplasgebied en ik hoopte maar dat alles breed genoeg zou zijn voor de hele bubs.

De eerste kilometer schoot voor geen meter op. Door de drukte. Wel vijf minuten over gedaan, daarna voortgekabbeld. Totdat er een oudbekende naast me liep en vertelde rond de 49 te willen gaan lopen. Ai, als ik dan bij hem loop, dan gaat het niet hard genoeg, want ik wilde binnen de 47 doen. Ik wenste hem succes en versnelde.

Vijf kilometer in 23.35. Ik ben wel eens sneller geweest. Vrij vaak eigenlijk en voor een 46'er moest ik een negatieve split lopen. Eén keer eerder gedaan, tijdens mijn PR in december 2008. Uitdaging! Doorgerend bij de waterpost, heb je niet nodig op de '10' is mijn credo.

Na het vijf kilometerpunt gezwaaid naar vrouw, kind (Juliëtte moedigde mij voor het eerst aan!!), schoonmoeder en schoonzus. En tempo gemaakt. Mijn kilometertijden slonken en een tijd van zelfs onder de 46 kwam in zicht. Niet normaal gewoon! Zo lekker! Na nog meer draaien en keren liep ik richting een punt waar ik tegenop gezien had: een klein heuveltje weer richting het centrum rond kilometer acht. Maar tot mijn vreugde werd ik een tunneltje door geleid en hoefde ik niet te klimmen!

Nog steeds kon ik versnellen en na de laatste grote bocht wist ik dat het nog maar 900 meter was. Op 500 meter stond mijn lieve gezinnetje mij weer aan te moedigen ('Hij is nog niet in zicht, hoor!' en hij is in dit geval mijn schoonvader) en vanaf toen vloog ik echt. 200 meter. 150 meter. 100 meter. 50 meter. 25 meter. En daar was de finishlijn op de grond gekalkt: 45.10.

Een negatieve split. En hoe! 21.38 over mijn tweede vijf kilometer. Ik ben maar drie keer sneller geweest en twee keer daarvan waren vijf kilometer wedstrijdjes (21.26 PR en 21.31). Er zit dus zeker meer in het vat wat betreft de 5 en 10 kilometers, want ik was niet eens echt moe aan de finish.

Na een minuut of wat wachten kwam mijn schoonvader binnen. Hij had de nette tijd van 1,31.47 en heeft het dus prima gedaan. Maar niet goed genoeg voor een fles whisky! Dat is me mooi bespaard gebleven. Helaas gold de weddenschap niet de andere kant op, mijn schoonvader zag de bui waarschijnlijk al hangen.

Ja, het was weer fijn om een thuiswedstrijd te lopen. Zeker als het (je) veel beter loopt dan verwacht. Lé blij!

Lé   10KM |    45.10
Arie 20KM | 1,31.47