[hardlopen] Trainingskamp

Afgelopen weekend was het dan eindelijk zo ver: op trainingskamp. Naar Bergen op Zoom. Met twintig mannen en vrouwen een weekend vol hardlopen, relaxen, gezellig eten en drinken en als afsluiter op zondag een stukje roeien. Dat was de planning tenminste.

Zaterdag

Bij aankomst in de Stayokay van Bergen op Zoom mochten we gelijk aan de zelfgebakken appeltaart. Een gewaardeerd loper nam afscheid. Hij is verhuisd en nam na 15 jaar afscheid van AAV’36. Maar natuurlijk trainde hij eerst nog een dagje mee. En die trainingen waren niet mals. De hostel ligt midden in het bos en dat was ook de plek waar we trainden. Onverhard, hier en daar wat hoogtemeters. Daar houd ik echt van! Lekkere training ook voor de trail die ik later dit jaar nog ga doen samen met nog een paar aanwezigen.

De eerste training was zeer gevarieerd: heuveltraining, loopscholing, sprintjes en wat meters maken. Hoogtepunt van de training was het balspel waarvan ik de naam niet weet. Als het al een naam heeft. Het leek wel wat op handbal, met twee teams en met twee ballen. En er was geen doel, maar een klein vierkantje waarin de bal gevangen moest worden voor een punt. Hoe verwarrend dit ook klinkt, in het echt was het nog iets chaotischer. Wel erg leuk. Behalve die bal op mijn neus. Natuurlijk hoorde ik bij het winnende team. Bij terugkomst genoten van een welverdiende douche, een heerlijke lunch (nog nooit zoveel gegeten) en daarna lekker in het zonnetje uitbuiken.

De afsluitende training van de dag was een duurloopje. Ik kon kiezen tussen 12,5 kilometer en 18 kilometer. Uit zelfbehoud gekozen voor de kortste afstand. Er mag immers aanstaande zondag ook weer gelopen worden in Amsterdam (halve marathon). Het tempo was lekker rustig en we konden even bijkletsen. Eenmaal terug bij de hostel weer op het terras gezeten met een cola en een bitterbal deze keer. En stoere verhalen. Zo stond het in de planning. Geen idee wat ik allemaal heb verteld, maar het was vast niet allemaal helemaal waar.

Het diner was goed. Evenals de gesprekken aan tafel. Met een clubje van vier kan je toch wat dieper op bepaalde materie ingaan en zodoende ontstond er een levendig gesprek over wel of niet verplicht donorschap. Na het diner was er wisseling van de wacht. Een aantal vertrokken (jammer!) en een aantal kwamen juist aan om de zondag mee te beleven (leuk!). Later op de avond leerde ik hoe grappig en spannend Uno kan zijn. Dat is wel een ander niveau dan thuis met de meiden. Ik raakte wat laat op stoom, maar uiteindelijk rolden de winstpartijen toch binnen. Over wie het licht uiteindelijk uitdeed, doe ik geen uitspraken.

Zondag

Ik bleek prima geslapen te hebben, dat is zeker geen vanzelfsprekendheid als ik niet thuis slaap. Na het ontbijt (erg goed) gingen we op voor de derde training. Vergelijkbaar met de eerste training, maar dan zonder het balspel waarvan ik de naam niet weet. Mul zand, single track, loopscholing, versnellingen. Zowat alles zat er weer in. Als afsluiter met een klein groepje nog even tien minuten op hoog tempo geknald door het bos. Met iets meer hoogtemeters en nog meer mul zand. Hoe zwaarder hoe beter!

Na weer een verfrissende douche, de spullen gepakt en op weg gegaan naar het Steenbergse Vliet om te gaan kanoën. Teambuilding op het water. Inclusief lunch. Ik zag er een beetje tegenop, want water en ik zijn geen vrienden. Maar het was genieten. Met z’n vieren in een boot en fijn peddelen. Het was nog steeds heerlijk weer (ik denk dat ik zelfs een beetje bruin geworden ben) en we voer langs natuurgebieden van Natuurmonumenten. Wat wil je nog meer? In totaal iets van acht kilometer gevaren en onderweg op een stukje verlaten weiland onze lunch opgepeuzeld. Een paar uur varen verder was ik (en velen met mij) er wel klaar mee en mijn kont ook. Die bankjes in de kano zijn niet supercomfortabel.

Zo kwam er een eind aan een weekend met veel rennen, relaxen, lachen, eten, drinken, kletsen, wat slapen en roeien. En vooral veel ontspanning. Had ik het woord heerlijk al eens gebruikt? Want dat woord past het best bij het gevoel dat ik heb overgehouden aan dit weekend.

Sandra, Deborah en Ruud, mijn dank is groot voor het organiseren van dit weekend.

Deze blog is ook verschenen op aav36.nl [14-10-2016]